Barbantia avoga polo consenso lingüístico a favor do galego

Ramón Ares Noal
MONCHO ARES RIBEIRA / LA VOZ

BARBANZA

CARMELA QUEIJEIRO

A entidade pechou o ano ca entrega dos sereos e o anuario de estudos

16 dic 2012 . Actualizado a las 07:00 h.

Decembro está sinalado en vermello no almanaque de Barbantia. Neste mes coinciden catro actividades: a entrega dos premios Sereo, a presentación do Anuario de Estudos do Barbanza, a saída dun novo suplemento de A Voz de Barbantia, que acadou o número 80, e a comida de Nadal. A cita tivo onte por escenario Lousame. Na Casa de Cultura mesturouse ledicia e reivindicación nun aforo no que compareceron políticos de todos os eidos. A eles expresamente dirixiuse o vicepresidente da entidade, Manuel Cartea, para pedirlles que fagan o que estea nas súas mans para recuperar o consenso a favor da lingua, e tomou como base e modelo a Lei de Normalización Lingüística de 1983 «para que a nosa lingua volva estar onde ten que estar e de onde nunca debeu de saír».

No acto oficial, todos os protagonistas estiveron á altura, empezando pola presentación, a cargo de Esther Carrodeguas, directora de Airiños, que evidenciou as súas dotes tanto para a representación teatral como para os monólogos. Fixo sorrir e rir a todos os asistentes, ao tempo que ía dando entrada a cada apartado, entre eles, a música da sección de vento da banda municipal.

Aberta ao mundo

A primeira parte xirou en torno ao oitavo Anuario de Estudos do Barbanza, do que falaron o presidente de Barbantia, Xesús Laíño, e o vicepresidente, Manuel Cartea. O primeiro destacou a sección Aires de fóra, para sinalar que a publicación está aberta ao mundo, xa que incorpóranse obras de creadores estranxeiros cuxas traducións están feitas por colaboradores e socios da entidade, como as desta ocasión: poemas de Pierre Jean Jouve, traducidos por Cartea; e As dúbidas de Xosé sobre María, a cargo de Cristina Mourón.

Manuel Cartea parouse especialmente na achega de Pedro García Vidal sobre o illamento de Muros, e no detalle de que a ponte sobre o Xallas construíuse en 1951, trinta anos despois de que se fixese a estrada, e preguntouse como podían pasar dun lado ao outro aquelas mulleres cos cestos na cabeza.