«Chámolle a Boiro o Madrid chiquito, porque para min é o mellor que hai»

María Xosé Blanco Giráldez
M. X. Blanco RIBEIRA/LA VOZ.

BARBANZA

Este enamorado de su tierra participa desde hace años en la organización de las dos grandes citas festivas de la villa

18 dic 2010 . Actualizado a las 02:00 h.

Es, sin lugar a dudas, el veterano de las comisiones de fiestas de Boiro. En el colectivo encargado de organizar las celebraciones de verano, Benigno Armental lleva nada menos que 27 años; mientras que a los festejos de invierno se sumó hace 24. Reconoce que, sobre todo en su juventud, era un auténtico fiestero, pero más que por el disfrute propio, asume este trabajo desinteresado para evitar que se pierda la tradición. De hecho, está convencido de que «cando falten catro vellos» se acabarán buena parte de las costumbres populares.

Como tantas otras personas que se embarcan en este tipo de aventuras, Armental entró a formar parte de la comisión de las fiestas de verano de Boiro «porque non había xente que quixera organizalas, o que era presidente abandonou todo e alguén tiña que asumir o traballo». Fue en 1983. Pero aquella primera etapa no duró mucho: «No 86 abandonamos porque o Concello se meteu por medio».

Este contratiempo propició que se relanzaran las celebraciones de invierno, en honor de ?Santa Baia: «Tiñamos catrocentas mil pesetas de superávit e, en vez de entregarllas á nova comisión, decidimos destinalas ás festas de inverno».

Así las cosas, y tras regresar a la comisión de fiestas de verano, este boirense simultanea la organización de las dos grandes citas lúdicas de la localidad desde 1987. Reconoce que la situación cambió mucho en estos años: «Agora é todo moito máis doado. Lembro cando tiñamos que percorrer o municipio, porta por porta, pedindo e encontrándonos con contestacións de todo tipo».

Grandes estrellas

Pese a ello, de las palabras de Armental se desprende que aquel sacrificio valía la pena: «Para min é un orgullo ter colaborado para que actuaran en Boiro cantantes como Manolo Escobar, María del Monte, Marta Sánchez ou Los del Río». Eso sí, recuerda que, en alguna ocasión, el miedo al fracaso casi le agua las fiestas: «Lembro que, cando vin chegar a Marcela Morelo, con aquelas pintas, pensei que esa noite ía haber pedradas en Boiro, pero sen embargo a xente quedou coa boca aberta cando empezou a cantar».

Añora, y mucho, aquellas colas de vehículos que se montaban para llegar al casco urbano y los llenos que registró la plaza del ayuntamiento, pero la experiencia le dice a Benigno que mantener el ritmo era imposible: «Moitas daquelas grandes atraccións que trouxemos custaron dous ou tres millóns das antigas pesetas, pero hoxe en día sería imposible soportar o custe deste tipo de cantantes. Penso que é importante gastar os cartos do pobo do mellor xeito posible».

Aún sin grandes estrellas, el organizador de fiestas por excelencia reconoce que entre las de verano y las de invierno hay grandes diferencias: «Hai que pensar que, para as de Santa Baia, é certo que hai que pasar máis traballo pedindo, pero co diñeiro que se xunta, contrátanse as actividades e punto; en cambio, nas de verán, hai que ter as orquestras antes de saber o orzamento que se vai manexar. É todo máis complexo».

Y eso que este año, Armental y sus colaboradores decidieron darle un giro a los festejos de invierno, mejorando el programa con nuevas actividades: «Foron un éxito, sobre todo a degustación de bolicos, que resultou espectacular. Pola masa que se fixo, calculamos que se repartiron uns nove mil bolicos. De feito, tiñamos previsto parar ás nove da noite e tivemos que estar ata as dez, e daquela porque nos puxemos serios, pois, senón, a xente seguía».

Orgulloso de su tierra

Este tipo de actividades requieren gran esfuerzo, algo que a Benigno no le asusta en absoluto. Se declara un gran fiestero: «Agora non, pero teño botado o verán enteiro sen case ir á cama, e iso que non tiña un traballo doado, porque me xubilei enriba dun tractor, traballando para o Concello de Boiro, pero xa antes desempeñara esta profesión por toda Galicia. Ata pasei un verán nas Cíes».

Durante su periplo por Galicia como tractorista, Benigno Armental siempre sintió morriña por su tierra natal: «Chámolle a Boiro o Madrid chiquito, porque para min é o mellor que hai. Para min é unha cidade e, alí onde ía, presumía da miña terra». Aún hoy, jubilado y con todo el tiempo del mundo para disfrutar, asegura que no sale de su villa: «Ofrécenme excursións cada dous por tres e a todas lles digo que non, cada un goza do seu xeito e, para min, o mellor que hai e estar aquí e saír a tomar un chiquito».

Como no podía ser de otra forma, en Boiro, más concretamente en su casa, está el rincón preferido de Armental: «Gústame andar pola horta. Eu son feliz arranxando cousas por ela, cultivando verduras e atendendo aos animais. Agora por exemplo, estou amañando un vello cruceiro que teño na finca».

Entre todas estas tareas domésticas y su colaboración en la organización de las dos grandes citas festivas que hay en la localidad boirense, lo cierto es que a Benigno le queda poco tiempo libre.