E, ao preguntarlle se semellante experiencia vital non cambian a un para sempre, a súa resposta é clara: «Mira, eu creo que sigo sendo a mesma. Penso que Ramón me fixo mellor persoa, aínda que el dicía que un non se fai, que nace». Di esa frase e levántase para preparar as tapas do mediodía. Así é Ramona. Sinxela, clara, diáfana.