«O alumnado pode estar até os 30 anos nos centros de educación especial»

joel gómez SANTIAGO / LA VOZ

AROUSA

Santi M. Amil

María Eva Gutiérrez es portavoz de las asociaciones de padres de Galicia que quieren formar una plataforma

22 ene 2020 . Actualizado a las 05:00 h.

Las asociaciones de madres y padres (AMPA) de los centros de educación especial Miño de Ourense, María Mariño y Nosa Señora do Rosario de A Coruña, Infanta Elena de Monforte, Santa María de Lugo, Príncipe Felipe de Pontevedra, Terra de Ferrol, A Barcia de Santiago y del de Vilagarcía de Arousa avanzan en el diálogo para formalizar una plataforma autonómica que reivindique conjuntamente mejoras para la atención de sus hijas e hijos en Galicia. «É moi probable que se incorporen máis asociacións, coas que estamos en contacto. A situación dos centros e dos recursos existentes en cada cidade é moi diferente. Porén, hai aspiracións comúns, e a máis importante é sen dúbida que se ofrezan alternativas para a atención do actual alumnado a partir dos 21 anos, que é a idade máxima de escolarización nos centros», afirma María Eva Gutiérrez Fernández, de la asociación del centro ourensano Miño.

Eva se reunió recientemente en Santiago con representantes de otros cinco centros gallegos, de Santiago, Ferrol y Pontevedra, para avanzar en el proceso de constituir esa plataforma autonómica y sus reivindicaciones. «Pensamos que o alumnado pode estar até os 30 anos nos centros de educación especial, sería un avance que axudaría na situación actual de falta de recursos», agrega María Eva.

«Pedimos entrevistas coa conselleira de Educación, Carmen Pomar, e co director xeral de Maiores e Persoas con Discapacidade da Consellería de Política Social, Ildefonso de la Campa, porque son os dous cargos da Xunta con competencia máis directa neste asunto. Confiamos que como moi tarde en febreiro nos atendan», señala Eva.

Otra aspiración común de las asociaciones es «que os recursos que se nos ofrezan sexan públicos e de xestión pública», agrega. En esto, Eva tiene más experiencia, pues «hai anos que en Ourense reivindicamos un Centro de Atención á Discapacidade, que está proxectado por fin que se constrúa. E insistimos para que a súa xestión sexa pública».

La Xunta es el principal blanco de las reclamaciones de este colectivo, porque tiene más competencias. Pero han implicado a otras instituciones: desde el Parlamento de Galicia al Valedor do Pobo, la Deputación de Ourense, el Concello de Santiago y otras.

En Santiago incluso se constituyó el año pasado una plataforma local, que integra a AMPA de varios centros educativos, de educación especial y ordinarios, y a otras entidades, que presionan para que el Centro Galego de Desenvolvemento Integral abra su zona residencial; y en Ourense otra plataforma busca conseguir el ansiado centro de atención a la discapacidad.

«As xestións que se realizan en Galicia para conseguir melloras están moi dispersas; por iso pensamos que unha plataforma autonómica será positiva, porque hai preocupacións comúns e a actuación conxunta favorecerá conseguir melloras. E se non se nos atende, poderemos facer máis foza con mobilizacións tamén conxuntas», sostiene Gutiérrez.

«É evidente, por exemplo, que se precisan prazas adaptadas en residencias e condicións específicas para atender os nosos fillos e fillas, tendo en conta as súas necesidades e peculiaridades, que non son como as dunha persoa de 70 ou 80 anos. E ten que haber alternativas públicas, porque nas nosas asociacións tamén temos moi claro que a discapacidade non pode ser un negocio», insiste María Eva Gutiérrez.