El mariscador arousano que conquistó América bailando

Rosa Estévez
r. estévez A ILLA / LA VOZ

AROUSA

CEDIDA

El rañeiro Manuel Trillo lo dejó todo para bailar; ahora, representa a EE.UU en diversas competiciones

01 ene 2020 . Actualizado a las 16:58 h.

Hace veinte años, Manuel Trillo era un joven de A Illa como cualquier otro. Tras descubrir que los estudios no eran lo suyo, plantó los libros antes de llegar a la Universidad y cogió el raño para «ir ás ameixas e ao camarón». Pero, allá por 1998, unas clases de baile de salón organizadas por Dorna iban a cambiarle la vida. El nuevo rumbo, marcado por sus pies, lo ha llevado hasta Norwalk, una ciudad del estado de Connecticut. Vive allí desde hace cinco años. «Estou a 45 minutos de Nova Iorque polo que estou moito na cidade que nunca durme», dice.

Y es que Manuel Trillo puede decir que ha hecho las Américas bailando. Aunque antes de cruzar el charco tuvo que trabajar mucho y muy duro aquí. Clases y más clases, viajes interminables en coche para poder ensayar, competiciones por el mundo entero representando a España, concursos de televisión... Tras todo eso, «a compañía de baile Fred Astaire ofreceunos a min e a Anastasia, a mina ex compañeira de baile, a oportunidade de traballar nas escolas que teñen por toda América, e ao mesmo tempo seguir coas competicións de baile pero representando aos Estados Unidos». La oferta era suculenta... Y comenzó el viaje.

«Os Estados Unidos son un país incrible cheo de oportunidades para todo aquel que quere prosperar na vida... Pero non hai un so minuto no que non bote de menos a miña familia e aos meus amigos». La morriña siempre estará ahí, pero Trillo está tan cómodo en su país de acogida que de momento no tiene pensado volver. «Non mentres estea no mundo do baile. Igual cando me xubile, Deus dirá». «Comprín unha casa aquí, o que significa que teño para rato».

La vida de Trillo hoy no tiene nada que ver con la vida de Trillo hace veinte años, pese a lo que diga el tango. «O meu día a día é ir á escola cada día a ensinar aos meus alumnos americanos a bailar. Algúns días teño shows en Nova Iorque e as fins de semana teño competicións nas que representamos aos Estados Unidos. Miami, Boston ou Washington son algunhas das cidades onde máis bailo». Pero cuidado, porque a Trillo le sobran aún los sueños. «Os meus obxectivos agora son seguir nas pistas de baile por moitos anos máis e poder ter a miña propia academia, así que aínda me queda moito que traballar», dice el hombre que empezó a bailar en A Illa. Pero aún acaricia otras metas. «Gustaríame chegar o máis lonxe posible, pero non é fácil porque aquí está o mellor do mellor. Pero si algún día me dan un papel nalgunha película, sería o home máis feliz do mundo», afirma. Yo apuesto a que lo consigue. ¿Y usted?.

«Cando andaba ao mar pensaba que era para o resto da miña vida. Pero todo cambiou»

Lleva cinco años en América pero no ha perdido ni un ápice de esa frescura que imprime la ría de Arousa. Y es que Trillo es hijo orgulloso de este mar. De hecho, su primer trabajo fue arañando los fondos de la ría. «Cando andaba ao raño pensaba que sería para o resto da miña vida. Pero cando descubrín o baile todo cambiou e empecei a soñar, mesmo cando saía ao mar... E pouco a pouco, eses soños foron facéndose realidade», dice exultante de satisfacción. Y es que decidir plantar la zona de confort para iniciar su carrera como bailarín no fue fácil. «Un día veume espertar a miña nai e preguntoume como non me levantara para ir ao mar. Eu díxenlle que a partir de aquel día xa non ía ir máis ao mar. ‘Dende hoxe só son bailarín’», narraba hace unos años. «A miña nai botou ás mans á cabeza e dixo que eu toleara. Pensárono durante moito tempo», seguía contando. Muchos volvieron a pensar que había enloquecido cuando anunció su marcha a América. A fin de cuentas, en casa ya tenía un nombre, un prestigio y un montón de alumnos. Trillo había reconstruido su zona de confort y volvía a hacerla añicos. «A decisión non foi fácil, pero foi en serio, e aquí estou», concluye el isleño. Y sigue bailando.