«Escribímoslle ao ministro porque parecía que dos maiores non se acordaban, e precisamos pasear por saúde, non é capricho»
FOZ
Los jubilados de Foz urgieron al Ejecutivo y a la Xunta a autorizar salidas en áreas poco pobladas y por pistas
30 abr 2020 . Actualizado a las 10:22 h.En una crisis sanitaria no es lo mismo vivir en una ciudad de 300.000 habitantes que en una villa de 10.000, que además tiene abundancia de rutas y paseos rurales. Así se lo transmitió a mediados de abril al ministro de Inclusión, Seguridad Social y Migraciones el presidente de la Asociación Central de Jubilados y Pensionistas de Foz, quien urgió a que se permitiera a los mayores salir a caminar. «Non é un capricho, é por saúde. Porque hai xente que ao non poder moverse súbelle a diabete, ten problemas de circulación e de tensión, hai xente con patoloxías e isto tamén afecta á depresión...», explica José Severino Vaz Dosantos, ourensano afincado desde 2016 en la villa mariñana, donde sobrelleva el confinamiento pintando al óleo, a carboncillo... Además de al ministro José Luis Escrivá le escribió a Alberto Fuentes Losada, secretario xeral técnico de la Consellería de Sanidade. «O 23 de abril puxéronse en contacto comigo desde o ministerio para dicirme que terían en conta a nosa solicitude e que a través dos medios coñeceríamos a resolución. Asi foi, días despois o presidente do Goberno adiantou que o sábado 2 os da terceira idade poderemos tamén saír a pasear e a facer deporte unha hora diaria». ¿Están satisfechos con la resolución? «Ansiamos que chegue o día. Tomaremos todas as precaucións para evitar contaxios». Cree que el Gobierno debería haber valorado desde el principio la diferencia entre vivir en el rural o en ciudades masificadas. «Escribímoslle ao ministro porque parecía que dos maiores non se acordaban moito, e necesitamos saír a pasear por saúde», explica Vaz, que afirma que no recurrieron al Ayuntamiento por carecer de competencias: «Ao alcalde levamos meses pedíndolle que nos devolva o local dos xubilados».
«Acatamos as normas, pero é un gran sacrificio estar encerrados na casa e hai que pensar que hai moitos maiores que viven sós. Gustarianos que se acordaran máis de nós, porque ao final, tamén axudamos a levantar este país». Cuando se le pregunta si tiene plan para el día 2, responde: «Sairei polo paseo do Centiño.... a andar no medio das árbores e xunto ao mar. Iso danos a vida».