—Ten pendente presentar unha curta, ‘O Neno e a sombra’, un proxecto que iniciou hai anos.
—‘O Neno e a sombra’ está practicamente rematada. O grupo que iniciou a curta está un pouco disperso porque cada un de nós tivo que priorizar primeiro as cousas que nos dan de comer, e ademais a pandemia non axudou a avanzar. Pero está en marcha e pensamos completalo nos primeiros meses de 2022. Falta só a posprodución: son, cor, etcétera. Logo tentaremos movelo.
—E tamén hai algún tempo que traballa en escribir a que sería a súa primeira película.
—Hai cousas en marcha, pero a que temos máis avanzada é o guión dunha longametraxe que estamos escribindo con Nuno Pico. Foi unha historia que comezamos a escribir durante o confinamento, e temos unha primeira versión. Agora estamos revisándoa, aínda que niso imos máis lentos, porque nós tivemos moito traballo e Nuno tamén tivo un ano movido con Grande Amore. Pero darémoslle para diante.
—Non é pouco.
—Non (risas). Levo feitos uns 50 videoclips e a verdade é que me gustaría facer máis cousas de ficción, que é o que máis me enche e o que máis me apetece. Pero si é certo que os clips son unha escola tremenda, porque con eles pules a metodoloxía, acumulas horas de rodaxe e probas estéticas novas.