Profesor, futbolista, entrenador y presidente a los 28 años: «Son un cú inquedo»

Iván Díaz Rolle
IVÁN ROLLE BURELA / LA VOZ

BURELA

XAIME RAMALLAL

Jairo Campo, maestro en el CEIP Virxe do Carme, también ejerce de jugador y máximo dirigente de la SD Burela y coordinador de base femenina y entrenador del Pescados Rubén

14 ene 2023 . Actualizado a las 12:39 h.

En el fútbol mariñano Jairo Campo Vázquez (Burela, 1994) es reconocido por su entrega en cada disputa. Casi un centenar de goles en divisiones sénior avalan un compromiso con el balón que este curso ha llegado a límites difíciles de imaginar y, sobre todo, abarcar. Tras opositar y ganarse una plaza como profesor en el CEIP Plurilingüe Virxe do Carme, compatibiliza sus funciones como nueve guerrillero en el césped con la presidencia de la SD Burela y la coordinación de la emergente base femenina del Burela Pescados Rubén, cuyos conjuntos cadete y juvenil entrena.

«Fun collendo os cargos case por inercia. Estou desde neno nese mundo e gústame implicarme en todo o que fago. O obxectivo principal é que haxa cousas para os nenos, como as tivemos nós no seu momento. Agora a maioría temos moita formación e tratamos de empregala para mellorar. Por exemplo, agora as nenas tamén teñen a posibilidade de xogar no Pescados Rubén. Estou orgulloso; dá traballo, pero é moi gratificante», repasa un chaval de solo 28 años y con poco tiempo para la pereza.

«O obxectivo principal é que haxa cousas para os nenos e nenas. Estou orgulloso; dá traballo, pero é moi gratificante»

«De luns a venres polas mañás exerzo de profe no cole. Agora non estou impartindo Educación Física, senón que son o asesor dun plan dixital para 15 centros da Mariña nun proxecto da Consellería de Educación, aínda que o fago desde o Virxe do Carme. Tres días á semana sobre media tarde adestro ás nenas dos equipos xuvenil e cadete, e tamén boto unha man coas alevíns. Ademais, como coordinador encárgome de programar os partidos, organizar as xornadas de portas abertas, xestionar a cesión de xogadoras ao primeiro equipo... E outros tres días á semana, xa a última hora do día, adestro na Marosa coa SD Burela. E despois están todos os trámites burocráticos do fútbol, aínda que teño moita axuda dos adestradores, outros xogadores, compañeiros da directiva...», explica un burelense de pro. 

Casi 24 horas y siete días

«Son un cú inquedo», añade Jairo Campo, que también tiene los fines de semana comprometidos por los partidos de los equipos de fútbol y fútbol sala por los que se desvive.

«O ano pasado xa fun coordinador de base da SD e agora collín a presidencia. Éme máis cómodo porque non me esixe estar sempre no campo, senón que podo atender ao papeleo desde a casa. Papei desde neno a cultura da Marosa, medrei vendo como outros facían cousas similares. Julio Cayón tamén era xogador e presidente, e entendo que é algo normal para axudar se de verdade queres que o club saía adiante», detalla un delantero forjado desde bien pequeño en las divisiones inferiores de la entidad verde, aunque también pasó por el CD San Ciprián y, más brevemente, el Ribadeo FC, y que ya tenía experiencias como jugador y técnico en el fútbol sala

«Nunca houbera para as nenas»

«Para xogar gústame máis o fútbol, pero como adestrador prefiro o 40x20. Xa hai catro anos estivera axudando ao Pescados Rubén, pero parei pola pandemia. Recentemente fun con David Riveira á selección galega cadete e grazas a el volvín a meterme na roda. Cando me chamou Alfonso Mera para facerme cargo da base feminina, non o dubidei. Nunca houbo nada e é bonito darlles ás rapazas da zona a posibilidade de desfrutar deste deporte», defiende.

«Aplicamos os mesmos valores no cole, no pavillón e na Marosa: a formación vai por diante dos resultados»

Al tener funciones importantes en un colegio y en los clubes de fútbol y fútbol sala, son muchos los chavales y chavalas de Burela que pasan por la tutela de Jairo Campo. «Tratamos de ensinarlles uns valores comúns nos tres sitios. Non tería sentido que na escola lles explicásemos unhas cousas que logo non se aplican cando veñen adestrar. No cole, no pavillón e na Marosa a formación está por diante dos resultados. Por exemplo, cando informamos dos marcadores dos equipos de base, tanto na SD como no Pescados Rubén, facémolo en formato quiniela (1X2) en vez de dar o resultado concreto porque moitas veces se dan goleadas demasiado escandalosas. O primeiro é educar aos peques», defiende el maestro, futbolista, estratega y gestor.

Los efectos deportivos tras sus políticas, además, también parecen entusiasmantes. Tras algunas temporadas inciertas, la SD Burela, plagada de jóvenes canteranos, vuelve a codearse con los mejores en Primera Galicia. Este domingo arrancó el 2023 en el feudo del Outeiro de Rei situada cuarta, a solo dos puntos del segundo. «Só temos 14 fichas sénior, completamos as convocatorias e os onces con xogadores do equipo xuvenil», destaca un presidente «orgulloso» por la implicación de una escuadra en la que casi todos pasaron por la factoría de talentos de A Marosa. 

Con las mejores del mundo

Y su primer año al frente del proyecto de cantera del mejor club femenino de fútbol sala del mundo también ha dado resultados inmediatos. Han sacado a competición a tres equipos, más que nunca, con un total de 26 jugadoras y el juvenil ha logrado clasificarse para la fase final del Campeonato Gallego. Además, algunas jovencísimas promesas como las refugiadas ucranianas Evelina, Masha, Dasha y Sonya o Claudia Rodríguez, Lola Muñoz y Ester Riveira ya han compartido minutos sobre el parqué con Peque, Cilene, Emilly, Jozi, Irene Samper y compañía en entrenamientos y partidos del Pescados Rubén Burela.