«A actuación co desfibrilador co neno que morreu en Burela foi impecable»

José Francisco Alonso Quelle
josé alonso RIBADEO / LA VOZ

BURELA

oscar cela

Camilo Vázquez, técnico del 061, supervisó los datos del dispositivo que se usó

08 nov 2019 . Actualizado a las 21:45 h.

En caso de sufrir un paro cardiorrespiratorio, cada minuto que pasa disminuye un 10 % la supervivencia. En el dramático caso del niño de 13 años que falleció este lunes en el IES Monte Castelo cuando se dirigía a clase, la rápida actuación de los docentes, con maniobras de reanimación y usando el desfibrilador, fue fundamental para que cuando llegó el personal del 061, tras una hora de maniobras de soporte vital, el niño recuperase el pulso y el ritmo. Fue un hilo de esperanza que truncó un nuevo ataque, cuando ya estaba en el hospital. Camilo Vázquez, técnico de Emergencias Sanitarias del 061 e instructor de la Sociedad Española de Medicina y Emergencias, fue quien instaló el desfibrilador en el IES en la primavera de 2017 y quien dio las clases de formación. También fue quien el martes acudió a recoger los datos de la intervención que quedan registrados en el aparato. Y su conclusión es tajante: la actuación fue impecable.

«O protocolo do 061 di que como fun eu quen instalou o desfibrilador teño a obriga de ir a descargar os datos cada vez que se usa. O dispositivo recolle todo, se o corazón sufre unha arritmia mortal e é desfibrilable, todo, e garda o suceso completo. É obrigatorio descargalo e envialo ó 061 para que a comisión DESA, de expertos, analice o caso para comprobar o que sucedeu e se se fixeron as cousas ben. E teño que dicir que a actuación das tres persoas que atenderon ó neno foi impecable. Identificaron a parada rapidamente e alertaron ós servizos de emerxencia. En ningún momento cortaron a comunicación co médico do 061, que lles ía dando explicacións. Empezaron coa RCP básica e co desfibrilador, que é o protocolo a seguir, a cadea de supervivencia que marcan as institucións científicas para salvar vidas e para aumentar a supervivencia nos casos de paradas cardíacas ou respiratorias», señaló Camilo Vázquez.

La actuación, a pesar del fatal desenlace con el niño de Burela, fue, dice Camilo Vázquez, ejemplar: «O final foi o que foi, todos o sabemos e é un drama. Pero eu o que quero é animar a instalar desfibriladores, porque hai colexios e entidades que non están pola labor porque teñen dúbidas de se van saber enfrontarse a determinados casos ou que vai pasar. Dígolles que perdan o medo a usar os desfibriladores, que nos axuden, porque son parte fundamental para aumentar a supervivencia».

«Na Mariña hai poucos. Resulta paradóxico, pero Burela, que é onde está o hospital, é o concello da Mariña mellor cardioprotexido, con seis ou sete desfibriladores públicos e formando á xente. No outro extremo, na parte negativa, eu situaría a Ribadeo, onde non temos ningún desfibrilador público. Os que hai son de entidades privadas, como o club de pádel, o club náutico, o Ribadeo FC, a SD Ribadeo... pero de acceso público ningún. Na rúa San Francisco houbo tres paradas na vía pública en menos dun ano, e se houbera un desfibrilador no Concello, a escasos metros, poderíase ter aplicado para reverter arritmias mortais. Porque cada minuto conta, e a ambulancia, aínda que actúa con dilixencia, pode tardar seis ou sete minutos en chegar», añadió Camilo Vázquez.

El ejemplo de Burela

En Burela, explica, hay desfibriladores públicos en el consistorio, en la Casa de Cultura, el pabellón Vista Alegre, en el vehículo de Protección Civil...

«Levamos anos traballando co Concello de Burela e teño que dicir que é un exemplo. Por iso recoñeceuse celebrando alí a xornada autonómica do Día Internacional da RCP, onde se formaron a máis de 500 nenos e interviron máis de 40 técnicos do 061».

«Na Mariña, Burela é un concello exemplar polos desfibirladores públicos que ten, e no outro extremo está Ribadeo, onde non hai ningún»

«Hai colexios e entidades que non queren instalar desfibriladores. Eu dígolles que perdan o medo, que nos axuden, porque son parte fundamental»

«A quen lle dá un paro ten todo perdido, e cunha formación básica pódeselle salvar a vida»

Camilo Vázquez destaca la importancia de que la población esté formada en maniobras de reanimación y en el uso de desfibriladores. Porque, insiste, lo que está en juego son vidas. Y considera que la iniciativa de promover esta formación debería partir de los concellos.

«Está demostrado cientificamente que se tivéramos a oportunidade de usar un desfibrilador nos primeiros cinco minutos do paro, a supervivencia incrementaríase significativamente. O ideal sería dar unha formación xeneralizada, porque un neno a partir dos 12 años ten forza suficiente para facer una RCP (reanimación cardiopulmonar) básica», apunta.

Y añade: «Este desgraciado caso de Burela pode contribuír a facer abrir un pouco os ollos da xente. Eu xa recibín varias chamadas de xente preguntando pola formación e para poñer un desfibrilador. É lamentable que teñan que suceder cousas así para que nos demos conta de que hai que perder o medo. Sempre vai haber ó outro lado do teléfono un enfermeiro ou un médico do 061 axudando, e toda a conversación vai quedar gravada. Non hai que ter medo, porque á persoa que lle dá un paro cardíaco ten todo perdido, e cunha formación básica o que fagas será positivo e pódeslle salvar a vida».

En los últimos meses, en A Mariña se han celebrado dos jornadas gratuitas de RCP básica y primeros auxilios, con la colaboración del 061. Se formaron a más de 80 persoas en Burela y a 120 en A Pontenova. «Os últimos estudos falan de que o maior número de infartos se dan en persoas de 30 a 55 anos. É xente moi nova. Pódenos tocar a calquera e non hai que ser egoístas. Mañá podemos ser nós», concluyó.