Paula Lorenzo, profesora de español: «A xente que coñecín en Rusia, non se centra tanto no que pasa fóra»

y. garcia ALFOZ/LA VOZ

A MARIÑA

CEDIDA

La docente alfocense imparte ahora en Egipto pero hasta 2021 dio clases en Moscú y conserva el contacto con alumnos rusos

25 mar 2022 . Actualizado a las 22:16 h.

La alfocense Paula Lorenzo Geada fue profesora de español como lengua extranjera (ELE) en Moscú, donde vivió tres años. Dio clases en el Liceo Pablo Neruda, presenciales y luego online por el covid, y en el Departamento de Relaciones Internacionales y Política Mundial de la Universidad Estatal de Moscú. Además, trabajaba fines de semana en el Instituto Cervantes de Moscú. «En Rusia _contextualiza en relación con la invasión a Ucrania_ era sobradamente coñecida a situación na zona do Donetsk e Lugansk. A xente foi consciente dos ataques que sufrían». «O ataque de Rusia respondía ó deterioro da situación nesta zona do país», señala.

Aunque por razones laborales actualmente su lugar está en El Cairo, y antes ya había trabajado en Estados Unidos, Inglaterra y Bangladesh, debido a su estancia en Moscú hasta 2021 conserva el contacto diario «con compañeiros de traballo tanto rusos coma españois e teño clases individuais con alumnos rusos». «A opinión xeral é _sigue trasladando_ que ninguén está a favor dun ataque violento e entendo que todos son coñecedores dos precedentes da situación actual. Obviamente o bloqueo dos espacios aéreos, as sancións que impiden o acceso dos civiles ás súas contas fóra do país (a nós págannos en España) non axuda e parécenos totalmente desproporcionado». «Coñezo a moita xente con familia en Ucrania, os rusos que coñezo non establecen diferencias entre as persoas. Non se sitúan ó nivel dos políticos. Céntranse no nivel da xente, en que esta situación non é favorable para a xente, nin para a ucraniana nin para a rusa». Con respecto a la salida de marcas, cierre de tiendas y empresas foráneas en el país «non é un problema grande máis aló da pérdida de postos de traballo», dice Paula Lorenzo.

«En xeral a vida sigue _continúa_. Estiven falando cuns antigos alumnos que me felicitaban polo meu cumpleanos e os pequenos siguen igual, centrados nos seus estudios e no que poden facer a nivel local. A xente que eu coñecín aló e coa que me levo, ten un coidado e unha atención ó detalle do que fan e do que poden aprender e non se centran tanto no que pasa fóra. En xeral a xente preocúpase polos seus, por avanzar día a día e de momento non entendín que se soubera dunha solución pacífica. Paréceme que son conscientes de que a situación non é fácil e que hai moito que está por ver». Preguntada sobre si se percibe rusofobia: «Entre os rusos non creo que sexa tan obvio, pero entre os extranxeiros que están alí sí. Eu tamén me inclúo. Parécenos moi desproporcioonada a retórica de conmigo ou contra min que estamos a presenciar». «Cantas veces os gobernos dos países tomaron iniciativas que non eran apoiadas polas súas poboacións», apunta citando Irak. En Rusia, ella y sus excompañeros del programa bilingüe y personal del Instituto Cervantes, analizan el presente y están «en contacto permanente».