La actriz burelense acaba de volver de Montevideo y Buenos Aires con la función «O charco de Ulises» y el artista viveirense sigue con «Las fronteras del yo» hasta enero en Guanajuato
11 dic 2021 . Actualizado a las 22:37 h.
Inaugura esta miniserie de «Mariñanos haciendo las Américas» Rosalía Castro, actriz burelense. Cruzó «el charco» en doble sentido: real y ficción. Acaba de llevar O charco de Ulises al otro lado del Atlántico. Con el jet lag fresquísimo, casi recién aterrizada del vuelo de regreso de Montevideo (Uruguay) y Buenos Aires (Argentina), nos describe esta obra del Centro Dramático Galego: «Actúo xunto a dez actores e actrices marabillosos e o músico Xosé Lois Romero. Dirixida por Santiago Cortegoso e Marián Bañobre, baséase no mito clásico da Odisea de Homero, facendo un paralelismo coa actualidade dos galegos que emigraron á Arxentina. A Ítaca, á que sempre quere voltar Ulises surcando os mares e atopando novas aventuras, con mulleres como Nausícaa ou Circe [Castro interpreta a la hechicera], sería Galicia». «Comezou a obra en Galicia, pero enseguida navegamos polos mares, para cruzar o charco, e darnos conta do que se perde, se bota de menos... Fálase moito da morriña e dos sentimentos de emigrar. Non concreta unha época. Ao final, é algo universal», prosigue.
En su cita en Montevideo se encontraron con «moitos» gallegos emigrados: «Emocionáronse de tal xeito! Despois, fomos cear ao Centro Galego e empezaron a aplaudirnos. Sentíronse totalmente invadidos pola sensación que é estar lonxe da túa terra, durante tantos tantos anos». «Na travesía que nos tocou esta última semana viaxamos cara a nosa particular Troia. De feito, a Montevideo chamábanlle A Nova Troia, entendín o outro día. Que paralelismo tan chulo!», continúa. Igualmente, la escenificación en Buenos Aires erizó la piel a todos: «Foi moi emocionante encher o Astral, ver as persoas en pé e, de repente, moitos alumnos e alumnas de galego que estudaban alí. Conxeniáronse os astros e emocionouse moitísimo a xente!». Lamenta que «pasou todo tan rápido... Estivemos só catro días, dúas noites en Montevideo e dúas en Buenos Aires. Agora que acabamos de aterrizar, nos están vindo todos os pousos desta ‘odisea' que vivimos».
Reconoce que fue como viajar a una segunda Galicia, la otra terriña: «En Montevideo sentímonos moi cercanos á xente, porque ten moito que ver con Galicia e con Portugal, unha pequena Cuba, que ten unha parte colonial moi chula, con todo ese comercio e a actividade marítima... A xente é moi aberta e parécese moito a nós. Eu non vía diferenza. Buenos Aires, quizás, xa é unha gran cidade onde hai un caos tremendo, pero tamén o carácter e o día a día teñen moito que ver coas nosas tradicións. Alí comimos un bo asado, como comemos aquí un bo churrasco. Alí bailamos tango, e aquí facemos foliada. Está todo unido».
