Lo que el mar «vomita» en la costa de A Mariña

En A Mariña y cualquier lugar con costa, el mar «vomita». La llamada globalización también nos llega a través de los residuos, por ello no es raro que en una playa mariñana aparezcan etiquetas de langostas que vienen de Estados Unidos. A la presidenta de la recién creada asociación A Mariña Sen Plástico, Sara Rey le sorprende «cómo viaxa o plástico e o que dura, porque tamén atopamos cousas dos anos 60, moitas boquillas de puros dunha marca estadounidense...», Son restos «curiosos» que hallan en las limpiezas que llevan a cabo y que se suman a otros «clásicos» que el mar también escupe como los bastoncillos de oído o productos de higiene femenina que acaban, malamente, por el váter y atascando depuradoras, que luego desbordan, sobre todo en época de lluvias intensas, explica. O los cartuchos de caza que llegan por los ríos, señala. O las cajas de porexpán, «outro plástico horrible», enfatiza Rey: «Desfaise moitísimo e é imposible recollelo. É o que máis desespera. Ademáis, descomponse en boliñas pequenas que os peixes confunden con huevas».

Más una novedad inesperada que nos trajo el coronavirus, la mascarilla: «É moi triste, vense moitas flotando; no verán cando íamos en kaiak, un montón». Ya forman parte de la particular «colección» que esta asociación fotografía en cada limpieza y expone en sus redes sociales, identificando cada plástico, grande o pequeño, y explicando su origen, en caso de conocerlo, además de alertar sobre los nocivos microplásticos, no tan a simple vista nuestra.

Todos vendrán con factura no deseada: «Ao final, aféctanos á nosa saúde, polos tóxicos dos plásticos que acaban no mar e comen os peixes que comemos» (precisamente de la actividad pesquera también hallan mucho plástico). Rey incide en la concienciación y la acción, persona a persona: «Se todos facemos un pouco, ao final é moito».

Sara Rey, presidenta de A Mariña Sen Plástico: «Non é tanto reciclar. Por onde hai que empezar é por reducir»

A Mariña Sen Plástico acabou sendo para os sete mozos de entre 25 e 35 anos que conforman a directiva actual, que preside Sara Rey, un modo de formalizar, visibilizar e organizar as quedadas que facían para limpar praias, dende hai un ano. O novo colectivo comezou a súa andaina no mes de xuño e anda a sumar socios.

—Por que crearon a asociación?

—Para ser máis efectivos, chegar máis lonxe e contar con colaboracións doutras institucións, ademáis de poder acceder a axudas xa que nas limpezas intentamos reciclar pero hai outras cousas que nos fan falla. A veces, en limpezas grandes como a última que fixemos en Foz, temos que mercar certo material.

—Seguimos utilizando moito plástico no noso día a día, pese a saber as consecuencias...

—O plástico é un negocio e ainda parece que cada día hai máis. A xente cre que reciclando soluciona e hai moitas campañas, pero non é tanto reciclar, máis ben é reducir, que é por onde hai que empezar. Moita xente segue consumindo plástico porque como se recicla... pero non ve o impacto pois só se recicla unha porcentaxe moi mínima. Por exemplo, os pañais que usamos de bebés seguen aí, para a eternidade.

—Supoño que ante a cantidade que chega ás costas, é insuficiente celebrar o «día de...» limpando. Fai falla unha continuidade, non?

—Totalmente insuficiente. Cando nos ven limpar, dinnos «se todo o mundo fixera así...» e a min dame rabia que me digan iso. «Xa sabes, implícate!», lles digo.

—Algunha próxima limpeza na comarca da Mariña organizada por A Mariña Sen Plástico?

—Agora estamos esperando a ver que pasa polo tema do covid.

---

---

---