«É difícil traballar con todo esto encima, non concibo A Mariña sen a fábrica»

Pepa Losada
p. losada / LA VOZ

A MARIÑA

PEPA LOSADA

Javier Ferro lleva 42 años trabajando en la factoría de San Cibrao

28 jun 2020 . Actualizado a las 05:00 h.

Javier Ferro lleva 42 años trabajando en la fábrica de aluminio de San Cibrao. Empezó el 1 de agosto del 78. Cuenta que estuvo 15 años en electrolisis, 5 en electrodos y ahora lleva 22 años trabajando en el taller central en Alúmina.

Ve toda esta situación que se está viviendo con una enorme tristeza y preocupación, como todos los demás compañeros y como tantas familias en A Mariña.

«Non me afecta neste momento ao traballo, porque estou en Alúmina, pero aféctame moralmente, claro que si. Porque ademais os traballadores na fábrica teñen unha media de 35 anos, son moi xóvenes e cunha vida por diante», dice.

«En todos estes anos vivín moitas experiencias. O que sucedeu co Casón foi moi parecido ao que está pasando ahora (al recordar se le llenan los ojos de agua); aquela foi outra situación durísima. Esta nova xeración -cos mesmos anos que tiñamos nós daquela- está vivindo algo similar. É a xeración do meu fillo, que traballa nunha contrata nunha auxiliar», explica Ferro.

«Non concibo A Mariña sen a fábrica», comenta y cuando dice esto se le vuelven a llenar los ojos de agua. «É dificil traballar con todo esto encima. Se non hai

solución, non sei que vai pasar. Os ánimos cada vez están mais caldeados, claro, é normal; é xente moi nova que ve peligrar o seu futuro», piensa.

«Han vir os enfrentamentos e a división que non nos conveñen, non sei». La situación es complicada en la fábrica, con la amenaza de cierre sobre la planta de Aluminio por parte de Alcoa. Ya empezó, de hecho, la cuenta atrás. Se está negociando un plan social para los trabajadores afectados.

«Non concibo Alúmina sen Aluminio. Somos unha das mellores fábricas en producción, en calidade... e dicen que non é viable. Non o entendo. É dificil de comprender, daslle un millón de voltas á cabeza e non entendes», dice Javier Ferro. Él es un veterano en la fábrica.

Luego se refiere a los políticos. «Todo se centra nos 534 despidos, pero son casi 1.000 familias as afectadas. Paréceme unha especulación, naide quere saber nada. Estamos sen estatuto fai dous anos. A implicación política é cero na Mariña, téñennos abandonados en tódolos sentidos».

No perdió del todo la confianza. Hay que creer en que aún puede haber una solución, en que la fábrica se salve. No queda otra. «Creo que van esperar ata o final porque ahora hai eleccións. Teño un pálpito de que se vai amañar, senón sería volver aos anos 70, imos a quedar solo os vellos aquí, os xóvenes van ter que irse e non saben a onde porque non está a cousa ben en ningún sitio neste momento coa pandemia e a crisis».

«Imaxínate volver ahora aos anos 70!», dice y nadie quiere pensar en tal cosa. No mientras haya una posibilidad de arreglo, mientras no sea el final definitivo. Queda menos de un mes para saberlo, mientras dure el periodo de consultas que empezó este pasado jueves la empresa con los representantes sindicales. Mucho tiempo aún.

«O que sucedeu co Cason foi moi parecido, foi unha situación durísima, e esta nova xeración -que é a do meu fillo- está vivindo algo similar»