«Pensei ir axudar a Madrid, pero aquí tamén faciamos falta os enfermeiros»

Iván Díaz Rolle
I. DÍAZ ROLLE VIVEIRO / LA VOZ

A MARIÑA

CEDIDA

El jugador del Ribadeo Adrián Vizoso trabaja en una residencia de Lugo y echa de menos el fútbol «para desconectar»

02 may 2020 . Actualizado a las 20:15 h.

La enorme crisis que ha provocado el coronavirus, al menos ha servido para poner en valor a ojos de la sociedad el trabajo de muchos sanitarios. El futbolista del Ribadeo FC Adrián Vizoso Rodríguez es un orgulloso miembro de ese colectivo, que ha visto multiplicadas sus tareas en las últimas fechas. «E ademais levo dous meses sen fútbol, que é a mellor maneira que teño normalmente para desconectar», explica el enfermero de 24 años, sin balompié desde que hace dos meses se cancelaron las ligas. La Preferente, en la que compite el lucense con el cuadro ribadense, ya no volverá.

Como muchos otros sanitarios, Vizoso estudió la posibilidad de irse a ayudar en Madrid durante los momentos más duros de la pandemia, aunque finalmente lo descartó: «Pensei en ir axudar a Madrid, pero aquí tamén faciamos falta os enfermeiros. Pensei que se as cousas se poñían máis duras ás grandes cidades iría moitísima xente, pero a unha provincia tan pequena como Lugo quen vai vir?».

Su volumen de trabajo en la residencia de ancianos y centro de día ORPEA, en la capital provincial, también ha aumentado por culpa del covid-19: «Acabei a carreira hai dous anos e estou nas listas, aínda que non en postos altos. Aínda así, cando foi o primeiro caso chamáronme e estiven no HULA. Agora estou na residencia só, pero hai menos persoal, porque a moitos compañeiros os mandáronos hospital. Levo feitas sete noites nos últimos oito días», explica.

En el centro en el que trabaja afortunadamente no se registraron positivos en coronavirus. «Tomamos unhas medidas de prevención grandes e bastante axiña, porque ao traballar con persoas maiores había moito perigo. As visitas xa se anularon antes de nada», cuenta. «Hai uns días fixéronnos a todos a proba e non houbo ningún positivo», añade contento.

Vizoso, además, es más optimista tras ver los tiempos programados por el gobierno para la desescalada del confinamiento: «Supoño que non en tódalas provincias iremos á mesma velocidade, pero se cadra en xullo xa temos unha relativa normalidade. Poder saír simplemente a correr xa é un avance moi grande. Levo xogando ao fútbol desde os 7 anos, e tanto tempo sen nada xa se me facía eterno. Dentro do malo, aínda teño unhas pesas e un banco de abdominais».

«O que máis pena dá de acabar así a Liga é non estrear o Pepe Barrera»

Cuando las competiciones se detuvieron, hace ya dos meses, el Ribadeo marchaba en una zona tranquila del grupo Norte de la Preferente Galicia. La escuadra entrenada por Rafa Casanova se situaba décima, con 37 puntos, a 14 de los puestos de ascenso directo y con 17 de margen sobre el descenso. El gran aliciente para las huestes ribadenses estaba en estrenar el Pepe Barrera, en obras desde el pasado mes de julio. Eso los obligó a actuar como locales en As Valgas de San Miguel de Reinante, o Malates y el Martínez Otero en Foz.

«A verdade é que deportivamente xa non tiñamos grandes obxectivos na liga, estabamos en terra de ninguén. Pero tiñamos moitas gañas de estrear o Pepe Barrera. Levabamos meses esperando, e, cando parecía que xa por fin ía tocar -incluso podía ser no seguinte partido-, pasou isto. O que dá máis pena de acabar a liga así é non estrealo», cuenta un jugador, que opina que la competición ya debe terminar tal y como está: «A nós por sorte non nos incumbe, aínda que entendo que deben premiar a quen fixeron as cousas ben».

En su segunda campaña como futbolista del Ribadeo, Vizoso ha sido un verdadero comodín para Rafa Casanova. Llegó del Outeiro con fama de delantero con presencia, pero en 21 partidos de liga, 13 de ellos como titular, ha actuado también como lateral y extremo, y ha anotado un gol. Aunque lo que más añora del fútbol son sus compañeros: «Desde que comezou isto fixemos varias videochamadas. Temos un moi bo grupo e gústanos vernos. Seguimos traballando, e oxalá que a tempada que vén poidamos rematar a competición da mellor forma posible».