La temporada de caza se cerrará con casi mil jabalíes abatidos en A Mariña

José Francisco Alonso Quelle
josé alonso RIBADEO / LA VOZ

A MARIÑA

Marcos Míguez

Cientos de cazadores están adscritos a 17 tecores distribuidos por toda la comarca

05 feb 2020 . Actualizado a las 21:58 h.

La temporada de caza del jabalí entra en su recta final. Quedan cuatro fines de semana por delante para que los cazadores cobren las últimas piezas asignadas a cada tecor. Varios, buena parte de los que hay en A Mariña, ya alcanzaron el cupo hace tiempo y algunos solicitaron una ampliación. Es el caso de O Faisán de Ribadeo, que tenía autorizadas 40 capturas de jabalíes; la Xunta le autorizó 20 más y ya las alcanzó hace semanas. Tecores como el San Fernando de Trabada mataron las piezas permitidas (80) y declinaron solicitar más. La temporada de caza del jabalí en Galicia se inició el pasado 24 de agosto y se cerrará el 29 de febrero. En A Mariña, el número final de capturas rondará el millar de ejemplares.

Una cifra que no impide que los accidentes de tráfico por las irrupciones de jabalíes en carreteras sigan ocurriendo. Ni tampoco presencias llamativas de estos animales, algo hasta ahora inhabitual, en cascos urbanos. Precisamente este es el argumento al que se aferran los cazadores para defenderse de las críticas; el papel que desempeñan para estabilizar la población de jabalíes, que sin su concurso, dicen, se dispararía con consecuencias nefastas para los agricultores.

En A Mariña, según la Consellería de Medio Ambiente, hay 17 tecores, con cientos de cazadores, a quienes este año asignaron inicialmente (sin contar algunas ampliaciones) 942 capturas de jabalíes (ver cuadro adjunto).

El Tecor San Fernando, de Trabada y Ribadeo, abarca una extensión de unas 10.000 hectáreas y cuenta con en torno a 60 cazadores. Este año la Xunta les autorizó capturar 80 jabalíes, conforme al plan anual que presentaron. Alejandro Jartín es el presidente: «Levabamos varios anos con 60, pero víase que eran poucos porque había moita poboación e ocasionaban moitos danos, e autorizáronnos 80».

Económicamente la caza no les compensa. Parte de los jabalíes muertos los regalan. Otros acaban vendidos en A Fonsagrada, a un mayorista cárnico. Pero el precio es muy bajo, y a veces ni compensa el desplazamiento.

«Cazamos por afección. E como nos gusta tratamos de ter todo o tecor coidado e controlado. Se paramos un ano de cazar... hai xente que di xa se matarían, pero non é así, cada ano aumenta a poboación de xabarís, e se pasas un ano sen cazalo triplicaríase. Algún labrador dirá que sería mellor matalos todos, pero tampouco é iso. Hai que buscar unha convivencia. Por iso agora, cando remata a temporada, nós empezamos con outro traballo, para darlles millo no medio do monte, non en comedeiros, para que lles leve tempo collelo e non vaian ás leiras», añadió Alejandro Jartín.

Parte de los jabalíes se venden a una cárnica en A Fosagrada, pero lo que cobran apenas compensa el desplazamiento

«O problema é que hai moita xente que fala de caza sen coñecer este mundo»

Rafael Prado es el presidente del tecor San Bartolo, que se extiende por 7.000 hectáreas de terreno, en su mayoría por Barreiros y tiene unos 80 cazadores adscritos. Esta campaña le autorizaron la captura de 40 jabalíes. «Ao principio da temporada non pasaba día sen ver algún xabaril, pero conforme vas matando neles, e cos que morren en accidentes de tráfico, claro que se nota que a poboación regúlase, porque iso é do que se trata: somos cazadores, non exterminadores. Temos un plan de ordenación autorizado pola Xunta, e cando vemos que os xabarís fixeron moito dano porque hai moitos é cando pedimos que se amplíe o número de capturas. Só nese caso», explica Rafael Prado.

Sobre las críticas de las que son objeto por parte de colectivos animalistas, añade: «O problema é que moita xente fala de caza sen coñecer este mundo. Dende un despacho é moi doado falar, porque importa pouco os danos que sofren os agricultores ou os accidentes de tráfico nas estradas. Se hai accidentes o culpable é o tecor, o cazador, e xa está. Así ata que deixemos de cazar, veñan os problemas e vaian os agricultores a protestar. Entón, dende os despachos será cando vexan a outra realidade».

«Seguimos cos valos da autovía furados, sen repararse, e din que os xabarís poden entrar por un acceso. Se estivese o valo perfecto podería entenderse, pero cando está furado por todos lados ese argumento non é discutible. Chega con ver os carreiros que fan os xabarís ata os furados», concluyó.

«O número de capturas non é esaxerado, está baseado en datos para regular a poboación»

Luis Jartín es el presidente del tecor O Faisán de Ribadeo, que cuenta con unos 75 cazadores (cuarenta de ellos cazan jabalíes) y abarca unas 7.500 hectáreas de superficie. Jartín apunta que el número de capturas autorizada en A Mariña, cerca de un millar, «non é froito do azar. Se se autoriza ese número é porque así o indican as análises técnicas e estudos cinexéticos para conseguir regular e estabilizar a poboación de xabarís, sen que se desboque».

 Reconoce Jartín que esa cifra, no obstante, puede generar críticas en personas que se oponen a la práctica de la caza: «Hai veces que si nos sentimos perseguidos, sobre todo polos comentarios que cada vez máis se fan polas redes sociais. Realmente é pouca xente, pero si que fan moito ruído coas súas críticas», señala.

 ¿Y por qué se hace uno cazador? ¿Qué placer encuentra en la caza de animales salvajes? «É unha afección que xorde, ás veces porque o tes na casa desde pícaro, pero non só iso. Hai xente, temos casos nós no tecor, que empeza a cazar superando xa os 50 anos. Aínda que poida soar contraditorio, o cazador ten un gran respecto e gusto pola natureza. Nós non só matamos xabarís, tamén os protexemos, e iso é o que non entende moita xente. Agora, cando remata a temporada de caza, empeza outra fase na que o cazador segue traballando para que os xabarís non vaian ás terras dos agricultores, dándolles comida, mirando polos que quedaron para a temporada que vén... Tamén temos que facer repoboacións de caza menor, que está desaparecendo. As batidas de xabarís contribúen a estabilizar a poboación, esa é a realidade. De non ser por elas, desfasaríase, e entón o problema estaría aí», concluyó Jartín.