«A min as festas gústanme todas»

Yolanda García Ramos
yolanda garcía VIVEIRO / LA VOZ

A MARIÑA

XAIME RAMALLAL

Silvio Fernández, de 92 años, recuerda que siendo un niño y un chaval lo pasaba «bárbaro» en el Antroido

17 feb 2018 . Actualizado a las 05:00 h.

Son las once de la mañana y él espera pacientemente por la prensa en el centro residencial Domusvi (antes Geriatros) en Viveiro. Con un entusiasmo que a muchos nos gustaría conservar a su edad actual, los 92. Silvio Fernández Piñeiroa (San Cosme de Barreiros, 21 de diciembre de 1925) deja fuera un día gris y comenta «xa choveu dende aquela ben...» cuando recuerda su año de nacimiento. Pues... ahí ahí está, tras haber participado recientemente en el desfile de Viveiro, en el que obtuvo el premio al disfrazado más longevo. Paraguas en mano, hizo todo el recorrido a pie caracterizado de BB8, el droide de la película Star Wars: Episode VII. The force awakens de la mítica saga. «Xa non me acordo do disfraz», responde. «De robot», dice Lucía, la animadora, que nos acompaña en la sala. «O ano pasado -sigue ella- fomos do Resurrection. Silvio ía de heavi e levamos outro premio, non sei se ao máis orixinal». Este año, todo el premio (de 100 euros y un cocido para dos personas, con patrocinio del restaurante O Muro) se lo ha merecido este barreirense. «Tamén son o máis vello, ou? jajajaja» ríe. La parte gastronómica del mismo la disfrutará con su hija, señala.

«Esas cousas [se refiere al carnaval] gústanme. De pequeno ía disfrazado sempre. Xuntábanse todos os chavales e... veña! Antes disfrazábamonos de calquera cousa. Bueno, pasábao bárbaro! E nas festas, de estar en Ribadeo e coller uns cuantos e ir para as de Ferreira. Chegaba á casa e cambiaba a roupa e veña, a pedalear. Ía en moto pero como facía frío, despois comprei o coche. O que máis me gustaba do Antroido era saír cos amigos e disfrazarme. Non íamos moito polas casas, era máis ben juerguear por San Cosme, San Miguel, Reinante e os pobos de arredor», señala. Lucía le pregunta: «Do 1 ao 10, que nota lle poñerías ao desfile de Viveiro?». «Eu poñíalle un nove. Moi ben, moi ben», contesta. Y agrega, : «Esta [por la animadora] convence para todas as cousas». «Manda Lucía... e xa está», finaliza riendo. «Levamos seis anos mínimo participando. Antes íamos en carroza porque eles pasaban moito frío porque vai descuberta pero agora levamos a furgoneta e se se cansan ou teñen frío métense dentro. E vai adornada tamén», recuerda ella, quien señala que este año lo han dedicado al cine, de ahí el tema del último disfraz de grupo, en el que iban unas 16 personas entre residentes, trabajadores y niños. «Rodamos tamén un corto sobre as festas cos rapaces do IES María Sarmiento (tamén sae Silvio... está en todo!) e fomos ver El Cuaderno de Sara. O Enterro da Sardiña fixémolo o mércores», agrega la animadora en Domusvi.

«As festas gústanme todas», apunta él. «E tamén é o noso Apalpador e por Nadal imos aos coles», dice ella. «Un día un neno veume preguntar ‘¿como te chamas?’. ‘Silvio’, dixen. ‘Tes un nome ben raro’ díxome o pícaro, que era ben espabilado. Cada vez que me ve, coñéceme», cuenta sin perder un ápice de humor. Ese buen humor sin disfraz.