«Desapareceume un tripulante en 1969 e a impotencia é moita»

Mar García Balseiro
MAR G. BALSEIRO VIVEIRO / LA VOZ

A MARIÑA

PEPA LOSADA

Su barco, el «Villa de Sargadelos», faenaba junto al «Ecce Homo» y tuvo que volver a puerto por avería en el puente

14 feb 2013 . Actualizado a las 07:00 h.

José Alonso Trasancos, «Parrocha», se emociona todavía cuando evoca lo que se siente al perder un hombre de la tripulación. «A mín pasoume, aló por 1969, desapareceume un tripulante cando faenaba no sur de Canarias á volanta, e a impotencia que se sinte é moita, non se esquece nunca», señala. Entonces patroneaba el pesquero Puerto de Cillero, un barco de madera de 300 caballos. Rememora que «era un chaval de Xove, nós vímolo caer a auga, estábamos listos para tirarnos e desapareceu». Así explicaba el dolor que sienten las familias marineras, en este caso las de Celeiro, cuando uno de los suyos se pierde en el mar, y compartía el dolor de la familia de Enrique Basanta, el tripulante del Ecce Homo desaparecido en aguas irlandesas en la madrugada del martes.

Su barco, el Villa de Sargadelos, estaba faenando en la misma zona de Gran Sol que el Ecce Homo, pero tuvo que volver a puerto para arreglar los desperfectos causados por un golpe de mar en los aparatos informáticos del puente. «Había moito mar, e nun descuido do patrón deixou a porta do puente aberta e entrou un pouco de mar pola banda, meteuse a auga e queimou parte dos ordenadores», explicó a pie del barco que se pertrechaba de nuevo para salir en la misma tarde de ayer rumbo al caladero.

36 años en Gran Sol

El armador, de 72 años, pasó 36 años de su vida profesional de patrón en Gran Sol. «Alí sempre hai moito mar», señala, aludiendo a las dificultades que el helicóptero irlandés tuvo para evacuar, en un primer momento a Enrique Basanta herido. Incide además en las dificultades para encontrar en esas aguas un cuerpo. «É traicionero, zonas de correntes que alborean o mar. Foi unha pena o que pasou, sinto o que está pasando a familia, que non o poideran evacuar no helicóptero [a Enrique] polas condicións do mar. Eu falei có outro barco que temos alí, que é o Sempre Antares, que manda o meu fillo Moisés, e decíanme que agora está calmiña total». También alude José Ramón a la temperatura de las aguas de la zona, «moi frías, máis canto máis ao norte».