lías Rodríguez Varela é un mariñán, nado de familia humilde, en Trabada. Xa de rapaz na escola de don Celso Currás, o seu inesquecible mestre, despuntaba pola intelixencia e dotes persoais. Moi xove marchou a Madrid, co obxetivo de «abrirse camiño na vida», pero sen endexamais esquecer o seu curruncho natal, a súa familia e os seus amigos, actitude de agarimo e gratitude que mantén inalterable.
De contado e, en boa parte debido á súa voz portentosa, introdúcese na radio, compartindo micrófono con grandes do medio, coma Luis del Olmo; chegou logo ó mundo da publicidade, como empresario, creando a marca Estudios Abaira, nome do seu barrio trabadés, da que é presidente, así como doutras empresas, non só do eido da comunicación.
Elías é persoa entrañable, servicial, altruista, sempre disposto a botar unha man para axudar á súa terra. Os seus veciños nomeárono Fillo Predilecto. Este cronista podería contar inacabables episodios da súa vida que o confirman como apaixoado amante do seu pobo, fiel á súa terra e os seus amigos. E como mostra, veleiquí un botón: a Banda de música de Foz, nos seis primeiros anos da década, baixo a dirección do seu creador, Arcadio Mon, ó celebrar a Santa Cilla, rendíu homenaxe ós vellos músicos que, durante décadas, nutriron bandas e orquestras da comarca: Ribadeo, Mondoñedo, Lourenzá, Alfoz-Valadouro, Trabada e Viveiro.
Actos de lembranza nos que alguen do lugar contaba a historia musical do mesmo, coa presencia dalgún supervivente que logo, co público asistente, tiña lugar un coloquio, sempre moi animado.
Homenaxe aos músicos de Trabada
Foi o ano 2003 que correspondeo a homenaxe ós músicos de Trabada, da histórica Banda de Vidal. Chamamos a Elías para pedirlle a súa participación. Ó momento aceptou, prometendo estar ese día en Foz. Publicitouse o evento, coa presencia de Elías; pero ós poucos días nunha nova chamada anúncia que, sentindoo moito, elle imposible acudir. Unha cita en Madrid, moi importante, ineludible, o impedía. Fixémoslle ver a decepcion dos organizadores e, tras breve conversa, díxonos: «Vou a queimar o derradeiro cartucho para resolvelo». Non pasaran 48 horas cando nos informaba de que a xestión dera resultado. ¿Qué pasara?
Que xa comprometido còs focegos, recibe unha citación do que era Director Xeral para Europa da multinacional Walt Disney, coa que Elías mantiña relacións profesionais, para xuntarse con él o mesmo día de Foz. O americano pensaba voar N. York ? Londres ? Madrid e Lisboa. Como o trabadés tiña amizade persoal con él chamouno para pedirlle que mudara o orde dos dous últimos quedando a viaxe así: N. York- Londres-Lisboa-Madrid, porque deste xeito veríanse na capital de España, ó día seguinte do acto de Foz. Cando ó remate deste nos retiramos eran preto das dúas da madrugada i él tiña que saír para Madrid ás catro para estar, como estivo, ás once no seu despacho de Estudios Abaira para atender a visita. . .
É fácil comprender os trastornos que lle causou aquel desprazamento á costa, feito que á organización- a Banda de Foz- non lle custou un euro. Coido que iste relato afórranos calquera outro encomio da personalidade de Elías Rodríguez, quen, en distintas ocasións, foi galardonado coa Antena de Ouro da Radio e a TV; como Cabaleiro da Orde da Vieira e do Camiño de Santiago, así como Madrigalego de Ouro e coa Medalla de Prata de Galicia. A Academia da Radio recoñeceuno como Mellor Voz Radiofónica de España e agora mesmo co Victoriano Reinoso, premio concedido á traxectoria empresarial, que otorga a AEGAMA (Asociación de Empresarios Galegos en Madrid) que lle será entregado o 2 de febreiro.
Éxitos
Alédanos dar conta dos éxitos de tan ilustre mariñán, do que cabe suliñar a súa proverbial modestia: que endexamais o abandonou, a quen nos une unha vella amizade, dende os primeiros anos da nosa xuventude - somos dunha quinta - cando o ilustre trabadés acudía a Foz, como vocalista da orquestra ?Siboney? para actuar na pista Bahía, da que eran donos O Xuez e María de Botes, os meus pais.