-O que chama a atención son os casos de malos tratos: 14.
-É un dato preocupante, porque vivimos nunhos tempos nos que se está prestando especial atención a esta problemática e hai máis recursos. Sen embargo, as agresións seguen aumentando. O problema está aí. Estos 14 casos son os que podemos denominar visibles, pero hai un gran número que non se ve, de xente que non quere denunciar e de xente que pensa que non está sufrindo malos tratos, cando non é así. Normalmente denúnciase cando o maltrato é físico, pero tamén o hai psicolóxico, ou de situacións froito de moitos anos nos que a autoestima da muller se veu mermada pero que, polo moito tempo que leva sufrindo, pensa que é algo normal. Eso é o máis preocupante.
-Que se pode facer dende o Concello para combater esta situación?
-Políticas de prevención, como se están levando a cabo nos centros educativos, comenzando polos máis nenos no fomento da igualdade. Tamén ofrecemos recursos para que os agredidos podan levar adiante unha vida independente do agresor, xestionando o salario da liberdade, cos programas de cooperación para mulleres, coas axudas de Vivenda para as vítimas da violencia de xénero, etcétera, ademais de contar con servizo de asesoramento psicolóxico. E tamén hai programas de reinserción dos maltratadores.
