Patrocinado porPatrocinado por

«A inversión inicial para botar a andar pode chegar ata 600.000 euros»

sindo martínez XINZO / LA VOZ

AGRICULTURA

Santi M. Amil

Óscar Joga es uno de esos jóvenes que en los últimos años han decidido dedicarse a la actividad agrícola

25 feb 2018 . Actualizado a las 13:32 h.

A sus 31 años, Óscar Joga es uno de los jóvenes que durante los últimos años optó por dedicarse de pleno a la actividad agrícola en Paredes, una de las aldeas patateras -junto a Lamas o Rebordechá- de mayor tradición en A Limia. «Estudei dous ciclos superiores; pero vin que non tiñan saída laboral despois de varios intentos. Había que buscar outra alternativa», recuerda. Lo tuvo claro. Como a un alto porcentaje de los ganaderos y labradores jóvenes de la comarca, trabajar la tierra le venía de familia. «O meu pai tiña unha nave no pobo dende había tempo e decidín apostar pola agricultura», dice.

Las ayudas de las administraciones son un aliciente, pero no la panacea. En la convocatoria de 2014 -cuando él se incorporó- las subvenciones rondaban los 22.000 euros. «A inversión inicial para botar a andar unha explotación como a miña é moi elevada. Son precisos moitísimos cartos. Se non tes unha mínima infraestrutura, ese custe non é menor de 600.000 euros», señala. Y continúa: «Por conseguir unha axuda pública non che compensa; tes que ter ben definido que esta é unha actividade a moi longo prazo, un mínimo de dez anos».

La compra de tractores y maquinaria es un gasto importante. «Hai dez anos gastabas uns 60.000 euros e tiñas un bo tractor. Hoxe fanche falta case 135.000 para o mesmo vehículo. Os equipamentos e a maquinaria subiron moito en cuestión dunha década. Tes que botar moitos números para dedicarte a isto», remarca.

Joga siembra cada año 15 hectáreas de cereal y cinco de patata. Los problemas casi siempre vienen de arriba. «Nesta profesión estamos sempre mirando ao ceo. Estamos preparándonos para empezar co cereal, e estes anos de atrás houbo dificultades coas inundacións e coa seca», rememora. Y pide apoyo para el sector. «Hai xente que non entende ao agricultor. Pensan que ciscamos o abono na finca, sementamos, recollemos o produto e xa está. A administración non nos apoia o suficiente -denuncia-. É preciso un plan de regadío xa. Levamos moito tempo esperando. Non hai máis que requisitos, suba de custes e outros problemas».

Hay dificultades, como en todo; pero aún así manda un mensaje optimista. «Agora mesmo, na Limia hai posibilidades de sobrevivir coa agricultura, pero debe ser dende unha perspectiva de produción integrada, non tradicional», dice.