La Voz de Galicia

«Cando nos deron o coche non chorei por vergoña, pasamos días sen durmir pensando que o iamos perder todo»

Cabanas

ANA F. CUBA FENE / LA VOZ afectados por el cierre de motorkar

Francisco Fernández y su mujer, Josefina López, vecinos de Sillobre, afectados por el cierre de Motorkar

12 Sep 2018. Actualizado a las 05:00 h.

Cuando se les averió el coche, en el taller les dejaron claro que «ía custar máis reparalo que comprar un novo». Francisco Fernández, Kiko (Sillobre-Fene, 58 años), y su mujer, Josefina López (A Capela, 56), decidieron entonces destinar los ahorros con los que pensaban pintar la casa a adquirir un nuevo automóvil. «O 30 de outubro, hai case un ano, fomos miralo a Motorkar, en Laraxe [Cabanas], e compramos un Astra automático, dixéronnos que tiñan que pedilo á fábrica a Alemania e que tardaría, veu para o concesionario aos seis meses e despois había que adaptalo [para que pudiera conducirlo Fina, con una discapacidad del 81 % por movilidad reducida, debido a un ictus que sufrió hace 27 años], poñéndolle un pomo e un pedal acelerador no lado esquerdo», relata Kiko. De Motorkar lo llevaron a Talleres Pena, en Neda, «o único desta zona homologado para facer a adaptación».

El coche estaba listo, pero faltaba la documentación, como les repetían en Motorkar cada semana. «E así estivemos cinco meses, sen saber que había máis xente na mesma situación e sen desconfiar porque era un concesionario de toda a vida. Pero un día a miña muller levantou a voz un pouco e sentírona outros clientes, que nos esperaron fóra. E aquel mesmo día [26 de junio] xuntámonos alí sete familias e chamamos á Garda Civil para denunciar o que nos estaba pasando», recuerda. Aquel encuentro casual -«o dono do taller citábanos a horas distintas para que non coincidiramos»- fue el germen de una intensa movilización. Kiko, pensionista, y Fina participaron en todas las protestas, impulsadas por más de la mitad de los 41 perjudicados. Acudieron a concellos, Diputación y Xunta, se manifestaron y dieron a conocer su problema en los medios.

«Contratamos unha avogada entre varios e estivemos pelexando ata que conseguimos que viñera un responsable de Opel España á Coruña, a finais de xullo [...]. A algúns deixáranlles un coche no taller mentres non lles chegaba o seu, pero nós, ao ter que ser adaptado, nada, e tivemos que depender de amigos e familia, case un año, ata o luns ás catro da tarde. Xa non o podiamos crer. Cando nos deron a chave do coche non chorei porque me deu vergoña [...]. Somos xente humilde, pasamos días sen durmir e sen comer e moitas veces pensamos que o iamos perder todo», reconoce. Habían entregado un anticipo de 3.000 euros y llevaban pagando las letras de la financiación desde noviembre. A Kiko y a Fina les da rabia haber tenido que renunciar a emprender acciones legales contra la empresa. «Estábannos estafando [...], tivemos gastos [desplazamientos, camisetas, pancartas] e os coches xa perderon valor. Pero este grupo que nos xuntamos estivemos sempre coma unha piña, outros na mesma situación dicíannos ‘iso non val para nada’, pero grazas a que nos movemos conseguimos todos os coches [quedan pocos por entregar]». Fina recuperará su autonomía en breve, en cuanto se homologue la adaptación y pase la ITV. Y, ya tranquilos, tendrán que volver a ahorrar para pintar la casa.


Comentar