Mentres lle fai mimos a un bisneto, Carmen escoita música. Cando non canta, escoita. A música é a súa vida.
-¿Cómo se sente enriba dun escenario?
-Non teño nervios ningún. Pero ás veces me equivoco, iso si, nunca deixo de cantar. Como moito río. Unha vez Uxía tróuxome unha canción para aprender para o día seguinte, por unha reunión. Tiven moito éxito e a xente felicitoume moito, pero cando escoitei a gravación decateime de que a letra non era a mesma.
-¿Que pensaría se lle din cando moza que ía gravar?
-Se cando tiña 20 anos alguén me dixera que ía gravar ao chegar aos 82 pensaría que estaba borracho. A verdade é que tiña mellor voz cando era máis nova, porque cantaba aquí e se escoitaba no Porriño.
-O disco ten unha biografía, ¿non lle preocupa que a xente saiba da súa vida?
-Ah, non a contei toda (di sorrindo). Hai moitas cousas que as gardei para min.