«A muller desempregada sempre ten máis cousas que facer que un home»

joel gómez SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO

sandra alonso

Es posible la inserción laboral, insisten estos especialistas en Psicología del Trabajo, y alertan de las consecuencias de estar en paro

29 may 2016 . Actualizado a las 05:00 h.

María Concepción Prado y José Manuel Campal ejercen en servicios de inserción laboral municipales y pertenecen a la Sección de Psicoloxía do Traballo e das Organizacións del Colexio Oficial de Psicoloxía, donde ayer participaron en un foro especializado. Por sus despachos pasan personas muy deterioradas tras varios años de desempleo, afirman. Esa situación, al prolongarse en el tiempo, tiene consecuencias como riesgo de depresión y otras dolencias, aislamiento social, problemas con el alcohol y otras sustancias, o con el juego, conflictos o rupturas familiares, o pérdida de la vivienda. Recuperar a alguien con esas características es posible, indican. Para conseguirlo y que no tiren definitivamente la toalla, la intervención de psicólogos especializados es insustituible, coinciden ambos.

«As persoas desempregadas neste momento son un colectivo moi vulnerable. Hai que traballar moito para que se motiven de novo e para iso hai que saber escoitar, ter empatía ou capacidade para asumir a súa posición e comprender a súa situación persoal, ver como reorientar o seu comportamento, actitudes e aptitudes. E iso só o pode facer un especialista en psicoloxía, non outros profesionais», sostiene Concepción.

«Se non se sabe manexar a situación, esas persoas abandonan, non volven a outra sesión, o que agudiza a súa problemática e fai delas casos perdidos, candidatas a seren excluídas sociais. E nun país competitivo hai integración laboral, non crea bolsas de excluídos. Porque a exclusión social leva á pobreza, e a non ser un país competitivo», dice José Manuel.

El perfil de las personas desempleadas que atienden estos expertos es muy diferente. Ven pocos jóvenes, porque «a maioría nin se anotan nas oficinas de emprego; como non teñen dereito a ningún tipo de subsidio non lles parece un servizo útil. E moitos emigran», explica José Manuel.

Riesgos de deterioro

Reciben a mujeres, muchas con edades sobre 50 años y apenas cotización a la Seguridad Social, por moverse en la economía sumergida: si tienen poca formación su inserción es difícil, aunque Concepción asegura que «elas teñen menos sensación de frustración; e a muller desempregada sempre ten máis cousas que facer que un home, por iso é máis fácil traballar con elas».

Pero el gran problema, agrega, son los varones mayores de 45 años, «a quen só lles ofrecen traballos temporais, ás veces de só uns días, ou mesmo horas. Da miña experiencia conclúo que a temporalidade supón un traballo discontinuo, inestable e perecedoiro, con alta vulnerabilidade psicolóxica e social, na que coexisten precariedade laboral e económica, desprotección social e inseguridade no traballo. E canto máis tempo pasa unha persoa no desemprego, maior é o seu risco de deterioro persoal, social e familiar».

La respuesta, señala José Manuel, es «a rehabilitación psicosocial desa situación, que se pode cronificar polo entorno, polas condicións do mercado de traballo ou pola perda total de motivación desas persoas». Hay casos exitosos, y Concepción y José Manuel rechazan que sean personas indolentes: muchas a los 50 años vuelven al instituto, hacen la secundaria después de décadas sin estudiar, y la superan: es un primer paso para otras mejoras y logros más relevantes, dicen.

María Concepción Prado y José Manuel Campal. Trabajan en inserción laboral en servicios de empleo de ayuntamientos.

Psicología y trabajo. Defienden el papel de especialistas de la Psicología del Trabajo para el asesoramiento y la orientación laboral.