«Intentarei cambiar ata de traballo para que non saiba onde estou»

Alfredo López Penide
López Penide PONTEVEDRA / LA VOZ

PONTEVEDRA CIUDAD

RAMON LEIRO

La joven cuya casa fue incendiada por su expareja relata su calvario: «Teño medo»

25 oct 2016 . Actualizado a las 05:00 h.

«Vou deixar a miña casa. Vou cambiar todo. Intentarei cambiar ata si se pode de traballo para que non saiba onde estou e que non me siga perseguindo, buscándome, vixiándome... Eu teño que cambialo todo». A sus 23 años, estos dos últimos han sido un calvario para A. B. V. V., la joven pontevedresa que este domingo vio con su expareja, Cristián, le prendía fuego a su casa. A las puertas del juzgado, asegura que «acarrexamos os problemas case dende que empezamos. El non é que tivera un pasado moi bo, imos a dicilo así, e un tenta ser unha alma caritativa, cambialo, inténtao levar polo bo camiño. Non se deixa. E como non se deixou, decidimos finalizar a relación, pero el non o entendeu».

Este domingo, su exnovio se presentó en su trabajo con su perro. Relata que le que comunicó que «mo ía roubar», para, acto seguido, comenzar a insultarla «decíndome de todo, dicíndome que non valgo para nada».

La pontevedresa tuvo que llamar a un conocido para recuperar el perro, al tiempo que, convencida de que su expareja iba a entrar en su casa y «destrozaría algo», se desplazó hasta la vivienda ubicada en O Marco. Allí recogió «todas as miñas pertenzas que máis vin a vista» y regresó a su puesto de trabajo.

No llevaba mucho tiempo cuando recibió la llamada de los Bombeiros de Pontevedra comunicándole que su casa «estaba chea de lume». Dio el paso de denunciar, algo que no había hecho en el pasado, pese a que asegura que hubo episodios violentos.

En este sentido, reconoce que, en alguna ocasión, ella repelió la agresión -«vamos a dicir que non soamente foi el»-, si bien tiene muy vívido el día en el que «eu acabei destrozando un espello coa cabeza e subindo as escaleiras a rastras». Esta agresión propició que se distanciaran «un par de semanas», aunque, posteriormente retomaron la relación con la ilusión de ver «si a cosa se solucionaba, si volvía a normalidade».

No fue así. «Estivemos xuntos durante unha tempada e todo volveu ao de antes... Aos gritos, pelexas, insultos... Intentas levalo con calma, intentas non collerlle medo, nin ter malos prexuízos contra el, pero chegados a estes momentos, tanto que se lle foi a cabeza, non se pode facer outra cousa que denuncialo», asevera.

Nunca se imagino que Cristián llegaría al extremo de incendiar la vivienda. «Si tíñamos insultos, tíñamos tal, pero realmente como parella tampouco era tan malo», señala. No obstante, acota que «chegou un momento no que era acosarme, seguirme, mirar con quen subía, con quen baixaba, quen me deixaba na casa, quen metía na miña casa... Era un acoso».

Durante la noche apenas pudo pensar en nada más que no fuera que «puido haberme pegado calquera cousa, deixarme dentro e queimarme dentro da casa».

A. B. confiesa que, pese a la detención, el miedo permanece: «Teño medo porque isto podería haberme pasado a mín. Non queres, queres ser forte e tirar para adiante, pero non podes aguantar esta situación». A la espera de una decisión de la magistrada de violencia sobre la mujer, dejaba claro cuales eran sus deseos: «Non o quero cerca de min, non o quero nin en Pontevedra. El non é de aquí. Pedir por favor que non se poida achegar a Pontevedra, polo menos, nunha longa tempada mentres eu busco un sitio onde meterme para que non me encontre».