No medio do misterio e a confusión que rodea á desaparición de Diana Quer sorprendeume que non se deu tanta importancia ás cartas que lle escribe nas redes sociais a súa irmá Valeria. Ela dá por seguro que se trata dunha desaparición voluntaria e dedícase a dicirlle o que a bota de menos e o desexosos que están os pais de que volva «para matala a bicos». Postura na que coincide coas mensaxes do seu pai, que só lle pide que confirme que está viva. Pero hai algo máis:
Valeria Quer dille á súa irmá maior: «Estoy hundiéndome en un pozo y tú eres la única cuerda que puede salvarme». De xeito evidente, parece unha petición de axuda. Que está a pasar nesa familia, nesa casa? Ou, mellor devandito, que estaba a pasar? Nunha das súas cartas, Valeria enumera todo o que bota de menos ao non estar preto da súa irmá, mesmo «que me insultes y yo te insulte a ti, echo de menos hasta echarte la bronca por estar todo el día tirada en el sofá». Por que unha moza de 18 anos, que non é unha adolescente desganada de 13 ou 14 , pásase o día tirada nun sofá?
Se se aclarasen eses puntos, saberíase por qué abandonou a súa casa, xa que cada vez parece máis claro que a súa desaparición foi ao comezo voluntaria. A gran incógnita é se a súa volta depende agora da súa vontade ou se algo se torceu nos seus plans e estamos a falar dunha secuestrada. Ou, o máis temible, dunha moza que xa non existe. Oxalá non sexa así.