Sucedeu no Xulgado de Violencia sobre a Muller número 1 de Vitoria: unha muller denuncia ser violada pola súa ex parella, que anteriormente fíxoa vítima de malos tratos. Recibe a denuncia unha xuíza. Diríase que son as mellores circunstancias para que a vítima reciba un trato considerado e xusto. Pois resulta que a xuíza móstrase incrédula, interrompe á denunciante nas súas contestacións e pregúntalle si «pechou ben as pernas». E aínda por riba a denuncia arquívase.
Menos mal que o Consello Xeral do Poder Xudicial interveu e ábrese un expediente disciplinario á xuíza de marras. Non foi un feito illado, era algo que, como tantas veces sucede, todo o mundo sabía. O comportamento agresivo desa xuíza cara ás vítimas de maltrato ou violación era «habitual e continuo» segundo figura na denuncia presentada pola Asociación Clara Campoamor, e existían múltiples queixas por parte de mulleres que, en lugar de recibir axuda, tiveron que sufrir o malestar que as preguntas e as reticencias da xuíza provocábanlles.
Calquera profesional, sexa médico, xuíz, ou docente, pode ter un mal momento e incorrer nunha falta, pero o inadmisible é a reiteración. Que se arquivase a denuncia nun primeiro momento, a min paréceme o máis grave. A denegación de axuda é tamén un delito. Pechar os ollos ante a denuncia deixa ás mulleres máis indefensas e máis forte ao agresor.