Hai uns meses parecía imposible que Donald Trump, que se gañou con suor a fama de machista, racista, belicista e contrario aos dereitos humanos, fose o candidato do Partido Republicano para a presidencia de Estados Unidos. Pero aí témolo. E se Bernie Sanders empéñase en seguir restándolle votos a Hillary Clinton, xa veremos o que sucede na loita pola presidencia do país.
Moitos americanos están convencidos de que Clinton derrotará sen problemas a Trump. Mesmo republicanos destacados como os expresidentes Bush, pai e fillo, proclaman que non o apoiarán. Pero unha cousa son figuras illadas, por importantes que fosen no pasado, e outra é esa inmensa masa de votantes que o magnate do tupé amarelo conseguiu levar ao seu curro. Aínda que non vivín en Estados Unidos máis que dous semestres, percorrín un bo número dos seus estados dando cursos e conferencias. Estiven en Nova York, Georgia, Ohio, Indiana, Carolina do Norte, Texas, Kentucky, Alabama, Kansas, Luisiana, Florida, Novo México, Nevada, California... Teño deles a visión do que mira desde fóra, que non é unha mala maneira de mirar. E asegúrolles que, excepto nalgúns redutos exquisitos como as universidades da Ivy League (Harvard, Pensilvania, Brown...) en todos atopei potenciais votantes de Trump. As miñas amigas americanas tranquilízanme: Chegou a hora de Hillary. Oxalá! Encantaríame ver a unha muller presidindo os Estados Unidos.