As cores da patria

Marina Mayoral
Marina Mayoral PÁXINAS SOLTAS

OPINIÓN

30 nov 2015 . Actualizado a las 05:00 h.

A torre Eiffel iluminouse coas cores de Francia e o presidente Hollande pediu aos franceses que colgasen as bandeiras do seu país en balcóns e xanelas. Os franceses responderon con entusiasmo. Está a repetirse alí o que xa sucedeu en EE?.UU. tras os atentados ás torres xemelgas: a explosión de patriotismo, o desexo de facer visible ante o mundo que están orgullosos do seu país; un país unido, disposto a defenderse e a castigar os culpables. A súa bandeira e o seu himno, esa Marsellesa que cantaron espontaneamente os afeccionados que tiveron que abandonar o estadio de París, intuíndo a traxedia, que repetiron días despois no estadio de Wembley e que se entoou en todas as manifestacións de duelo, converteuse nun símbolo de unión contra o terrorismo.

Eu non lembro que nada disto sucedese en España tras o atentado de Atocha. Houbo, si, solidariedade cidadá: miles de madrileños colapsaron as unidades de doazón de sangue, e houbo algún slogan de «Hoxe todos somos Madrid», procedente da periferia... Madrid, pero non España.

Non houbo un sentimento de unidade, e menos aínda de exaltación patriótica. Todo foi caos e confusión, reproches, acusacións. Nin o Goberno nin a oposición souberon ver que había un inimigo común. Non houbo himnos nin bandeiras. Só tristeza. E así seguimos. Somos un pobo que perdeu os seus símbolos e con eles a súa identidade.