A política de emigración da UE dá tanta vergoña que os líderes europeos se sentiron obrigados a tomar novas medidas para evitar que miles de cadáveres de inmigrantes africanos rematen flotando nas costas do Mediterráneo. Iso podería prexudicar ao turismo, sen dúbida.
Van triplicar a axuda aos países africanos para que reforcen as súas fronteiras e impidan a saída dos emigrantes. Por se acaso conseguen saír, aumentarase a presenza de barcos de rescate no Mediterráneo, destruiranse os barcos dos traficantes e devolverase aos inmigrantes aos seus países, para que os terroristas do chamado Estado Islámico poidan aumentar a súa lista de cristiáns asasinados, trinta en Libia e quince en Exipto, e incrementar o número de nenas escravas, aínda escaso.
Diríase que os líderes da Unión Europea non se decatan de que un africano cunha vida digna, con traballo, nun país democrático onde non te asasinen polas túas crenzas ou por pensar de modo distinto que o ditador correspondente, non emigra.
Queimar barcos e pechar portas non serve de nada, porque sempre haberá quen trafique coa fame, o desespero e o medo dos que carecen do indispensable para vivir. Se se quere eliminar a emigración africana, hai que eliminar as causas que empurran a emigrar: a pobreza e o terrorismo islámico. Europa ten que conseguir que os países da Liga Árabe colaboren a iso. Taponar o camiño non é unha solución; é unha vergoña.