¿Por qué Suárez?

Siro
Siro IMAXES DA TRANSICIÓN

OPINIÓN

28 feb 2015 . Actualizado a las 05:00 h.

Quen primeiro falou das posibilidades de Adolfo Suárez para ser designado presidente polo Rey foi Ricardo de la Cierva, en El País, o 23 de maio de 1976: «Para este cronista el candidato mejor situado hoy ante el acceso a la Presidencia es el conde de Motrico. Los outsiders son, en primer término, el presidente de las Cortes, don Torcuato Fernández Miranda; y aunque algunos van a sorprenderse, el ministro secretario del Movimiento, don Adolfo Suárez». Despois lamentaría a elección de Suárez no artigo «¡Qué error, qué inmenso error!», que non lle impediu ser o seu conselleiro para asuntos culturais en 1978 e ministro de Cultura en 1980. Por certo, ao cesar no cargo e volver ao xornalismo, varios columnistas pediron para el, urxentemente, outro ministerio porque desestabilizaba menos e polo ben da profesión.

Don Juan Carlos explicou a José Luis de Vilallonga que elixira a Suárez por ser xove e moderno, proceder do franquismo e non ser sospeitoso de querer cambios radicais. Ademais era abondo ambicioso para desexar protagonizalos.

Suárez tiña tamén o apoio de Torcuato Fernández Miranda, seguro de que faría o que el mandase, pero non tardaría en comprobar que «estaba en un error, un inmenso error».