Unha nai separada, durante unha discusión co seu fillo de 15 anos, golpéao nun ombro cunha zapatilla e provócalle un hematoma que dura cinco días. O rapaz (que dende entón vive co seu pai) denuncia á nai, que é condenada a 56 días de traballos en beneficio da comunidade e á prohibición de achegarse a el a menos de 200 metros durante seis meses, máis unha indemnización de 150 euros. A pena solicitada era de dez meses de prisión, e a prohibición de achegarse ao seu fillo a menos de 300 metros durante dous anos. Rebaixouse porque a muller consignou a cantidade de 500 euros para satisfacer a súa responsabilidade civil, para conseguir o atenuante de reparación do dano. Todo moi legal, pero onde resplandece aquí a luz da Xustiza? Onde o sentido común? Só no caso dun comportamento de maltrato reiterado por parte da nai se podería entender tal sentenza, pero todo parece indicar que se trata dunha resposta violenta a unha agresión verbal por parte do adolescente. Por outra parte, un hematoma que se cura en cinco días merece tal castigo? Afastar unha nai do seu fillo durante meses ou anos é unha boa medida? E por último, quen aconsellou ou induciu o rapaz a denunciar? Valorouse o posible compoñente de vinganza? Sentenzas como estas só serven para provocar o desprezo ou a risa da cidadanía (bótenlle unha ollada ás redes sociais) e para fomentar a falta de respecto dos adolescentes díscolos.