«Daquela faltaba diñeiro pero había unha ilusión... Estaba todo por facer»

Ana F. Cuba ORTIGUEIRA / LA VOZ

FERROL

ÁLVARO F. POLO

Ortigueira y el Festival do Mundo Celta han evolucionado en paralelo

13 jul 2014 . Actualizado a las 07:00 h.

«Viñamos do final da dictadura, o folk estaba nacendo en Galicia e empezaba a haber bandas de gaitas... Coincidiron unha serie de factores», recuerda Álvaro Fernández Polo, uno de aquellos «seis ou sete» vecinos de Ortigueira que en 1978 organizaron el Festival do Mundo Celta, de la mano de Xavier Garrote, director de la Escola de Gaitas. «Nin había infraestrutura, nin equipos, nin diñeiro público, nin patrocinadores... Era todo voluntarista e funcionaba moi ben polo tesón e o traballo da Escola de Gaitas e a colaboración de grupos coma o noso... Non había diñeiro, había outro tipo de solidariedade, pancéltica, e unha ilusión... Estaba todo por facer», sostiene Moncho García, de Milladoiro.

«Esperabamos un festival normal, mil ou dúas mil persoas, e encheuse o Escolar. Colleu a todos de sorpresa, a hostalería, o comercio... Vendeuse ata o que estaba no último estante», evoca Álvaro. «Naquel pobo en branco e negro había necesidade de diversión... E o Festival espabilou a moitos que pensaban que o universo era esta rúa», opina Marías, otro de «aqueles inconscientes do follón» en el que se estaban embarcando. Un fontanero, un médico, un obrero de la construcción, un músico, funcionarios... Cada uno con su cometido (alojamiento, comida, contratar a los grupos...) y 70 u 80 voluntarios, «encantados de participar e orgullosos de levar a tarxeta do Festival [sujeta con un imperdible a la camisa]», apunta Álvaro. Él, como tantos, no reconoce el Mundo Celta: «Non ten nada que ver, agora é todo máis abundante, ves o escenario e lembras o palafito de madeira levantado sobre troncos de eucalipto no mar...».

l