«Esto non cura, pero fai que o deterioro sexa máis lento, que non caian en picado»

r. g. a estrada / la voz

A ESTRADA

05 feb 2016 . Actualizado a las 05:00 h.

Para trabajar con los enfermos con demencias y con sus familias hacen falta vocación, un saco de energía y alegría de sobras para compartir. Ana Fernández tiene de todo en cantidades suficientes. No lo dice ella, lo dicen las familias estradenses que echan mano de Agadea para sobrellevar sus dramas domésticos. De lunes a viernes por la tarde, esta animadora sociocultural de Porto do Son se planta en A Estrada dispuesta a estimular mentes y a arrancar sonrisas por doquier. No lo consigue siempre, pero ella no pierde empeño. Ana comenzó a trabajar con enfermos de alzhéimer «por casualidade». Estudió Magisterio de Primaria y se buscaba la vida dando clases particulares. Un buen día la llamaron del Inem para ofrecerle trabajar en el proyecto de Agadea. «Eu nunca traballara con maiores, e díxeno, pero eles consideraron que encaixaba no perfil», cuenta Ana Fernández. «Agora levo dous anos e un mes e estou namorada dos maiores. Son parecidos ós nenos, pero diferentes», cuenta. Su terapia incluye ejercicios de reminiscencias personales, orientación espacio-temporal, gimnasia y juegos de lenguaje, memoria o cálculo. «Cos enfermos moderados tamén lle damos bastante á lingua. Falar é unha terapia e a min non me gusta ir seguindo un papel, gústame ser cercana a eles», cuenta.

Ana no vende milagros. «Esto non cura. ¡Ojalá! Pero pode facer que o deterioro sexa máis lento, que non caian en picado», dice. No obstante, «cada caso é un mundo». «Hai persoas que en tres meses deixan de andar e falar e outras ás que a familia os nota máis espabilados», dice. En todo caso, siempre es «unha alternativa a estar pechado na casa e un alivio para as familias».