Las azafatas de los podios, entre la tradición y la polémica

DEPORTES

Cedida

El ciclismo gallego defiende una figura que Australia suprimió y que va más allá de los besos al ganador

23 ene 2017 . Actualizado a las 05:00 h.

El Tour Down Under acaba de tomar una de esas medidas que de inmediato encuentran tanto a defensores como a detractores a ultranza. La decisión de suprimir las azafatas en los podios de la primera gran carrera ciclista profesional del calendario. En este caso, forzada la organización por el propio estado de Australia en una medida que buscaría suprimir lo que en el país austral entienden un rancio ejercicio de sexismo. Preguntados al respecto, voces de los diferentes estamentos del ciclismo gallego, corredores, directores deportivos, federación, y también profesionales del sector de las azafatas, coinciden en negar la mayor, y en sostener la conveniencia de la continuidad de una imagen ligada al ciclismo desde sus orígenes.

Álex Marque

«É unha cuestión de tradición. Non creo que sexa sexista». El ciclista estradense, ganador de la Volta a Portugal, se muestra «partidario de que se continúe contando con azafatas no podio», por entender que se trata de un elemento consustancial a la historia del deporte de las dos ruedas. En todo caso, «a decisión de Australia é totalmente respectable. Se as sacan, o espectáculo do ciclismo vai continuar, e quedará coma unha anécdota».

Delio Fernández

«Paréceme un acto de hipocresía». El corredor del Delko Marsella reconoce que «ter dúas azafatas no podio é algo un pouco antigo», y que «son todas guapísimas». Pero «tamén que están a facer un traballo. Visibilizar a marca que están a representar». Y eso, concluye, «ao fin e ao cabo é o mesmo que está a facer unha modelo nunha revista, ou nunha pasarela». De ahí su calificativo de hipócrita para la medida del Tour Down Under. Delio sí considera sexista que «case todas as azafatas no ciclismo sexan mulleres».

Suso Blanco Villar

«Danlle vistosidade e un aire máis elegante ao ciclismo». El director deportivo del Aluminios Cortizo-Anova (C.C. Padronés) coincide con Marque en que «isto non ten nada que ver co sexismo. É unha tradición que vén dos primeiros anos do ciclismo. É o que se leva facendo toda a vida, e penso que é un erro que se quiten as azafatas do podio». Eso sí, «tamén podería haber azafatos, ¿por que non?».

Juan C. Muñiz (f. g. c.)

«¿Por que as imos sacar, se están facendo un traballo, e non unha función decorativa?». El presidente de la Federación Gallega de Ciclismo, Juan Carlos Muñiz, es un firme detractor de la medida australiana. Y es que su ente, organizador de la Volta a Galicia y la Volta á Coruña, cuenta en los últimos años con dos azafatas que tanto saben de ciclismo, que acabaron sacándose además el título de árbitros. «O que me fastidia é que as veces vemos as azafatas coma meros obxectos. Nós con estas dúas rapazas esquecémonos das tarefas de protocolo, porque elas o coñecen e o coidan á perfección. A súa no podio é unha función protocolaria, non decorativa». Sí defiende ver también hombres, y no solo mujeres, ocupando dicho espacio.

Magda Álvarez (azafata)

«Es inviable. En una entrega de premios nuestra función es esencial». Azafata de la F.G.C. desde el 2007 y hoy también jueza, la viveirense Magda Álvarez defiende la labor de la azafata preparada, en tanto que «en la entrega de premios tiene que haber gente con conocimiento del protocolo y el reglamento. Somos un especialista más en el pelotón, y si además somos guapas, mira que suerte». Dicho lo cual, apunta que también comienza a haber azafatos en su deporte, como en la Volta a Lugo.

 «Non é o papel que nos corresponde no deporte», condena Mudega

«Dicía Pierre de Coubertin que as mulleres só tiñan un labor no deporte: coroar ós campións con guirnaldas. Dende Mudega lamentamos que ese roles socias se perpetúen ate hoxe en día», explica la presidenta de la asociación Mulleres Deportistas de Galicia, Pili Neira. «Non teño nada contra as azafatas», reitera Neira una y otra vez, antes de criticar el estereotipo que representan «de mulleres esbeltas, con uniformes minúsculos... non teñen que ir case espidas para, por exemplo, aguantar un paraugas. Neses casos, as mulleres parecen ser os propios trofeos».

«Utilizar as mulleres como trofeos é denigrante. Por tanto, non é necesaria a súa presenza», concluye la presidenta de las deportistas gallegas, en referencia al preconcepto que considera que representan las azafatas dedicadas a esta labor en deportes como el ciclismo, entre otros. «É intolerable que sexa incluso aplaudido. A desigualdade de xénero deriva dun sistema de poder que se traslada ós roles sociais», analiza Pili Neira. «Ese non é o papel que nos corresponde no deporte», protesta Mudega.

Pili Neira sugiere conservar la figura del que hace los honores de entregar los premios a los ganadores y propone que «sexan referentes e mitos do propio deporte, sexan homes ou mulleres».