El dirigente lleva 12 años sin ver un partido entero del As Pontes por una dolencia de corazón
29 nov 2016 . Actualizado a las 05:00 h.Xaime Castro es el presidente del Club Deportivo As Pontes desde hace doce años. No va a los partidos del primer equipo de este club, que compite en Tercera División; los ve después en vídeo o los escucha por la radio en su casa: «Tiven un problema de saúde -explica Xaime Castro-. Déronme dúas taquicardias moi fortes cando estaba vendo un partido no campo do Poboado, unha delas moi grave. A partir daquel momento decidín non volver. Todo comezou por prescrición médica e acostumeime».
Después de una década, hace unas semanas se acercó a Vilalonga: «Coincidiume que fun ver un familiar que estaba enfermo a Santiago -relata- e o meu fillo lioume para ir ata Vilalonga, xa que o As Pontes xogaba alí un partido de liga. Aguantei case todo o choque, pero ao final tiven que marchar, saín cara ao aparcadoiro e metinme no coche. Foi alí onde escoitei cantar o gol do Vilalonga, que nos empatara o encontro».
Al final de cada jornada habla siempre con el delegado y también con el entrenador para saber cómo fueron las cosas. Además, le graban todos los encuentros en vídeo: «Así os podo ver na casa -explica- tranquilamente. Os domingos escoito a radio e estou atento a todo o que nos pasa».
Asegura que, aunque no va a los partidos del As Pontes, ve mucho fútbol en directo: «Non vexo os do meu equipo polo que me pasou, aínda que son unha persoa á que lle gusta ver fútbol. Sempre que podo, asisto a distintos campos de Terceira División. Non vou ao Poboado, pero pódenme atopar vendo un Cerceda-Barbadás. Gústame ir só, sentarme nunha esquina e punto. Por iso eu coñezo moito do fútbol galego, tanto de Terceira coma de Segunda B, xa que vexo moitos partidos. Moitas veces ao final de temporada, cando o adestrador me informa de posibles reforzos, eu coñezo de quen fala e sorpréndese. Eu sempre lles digo que vexo moito máis fútbol ca eles. É un deporte que me encanta, pero a presión pódeme. A verdade é que asusteime moito polo que me pasou e aínda o teño presente», indica.
El dinero, la otra preocupación
Sin embargo, Castro reconoce que ser dirigente de un club de aficionados es complicadísimo: «Estiven 20 anos na vida sindical -explica-. Fun presidente do comité de empresa da central térmica de Endesa en As Pontes en momentos difíciles para a localidade, nos que estaban en xogo moitos postos de traballo, con conflitos constantes nos xulgados. Tamén fun concelleiro do Concello das Pontes. Sen embargo, nunca pasei anos de tanta presión, tensión familiar e persoal como a que sufrín estes anos polo fútbol. Ser presidente dun club é algo terriblemente complicado».
La tercera empresa del pueblo
El presidente del As Pontes asegura que el dinero ha sido en los últimos años el gran drama de las entidades más pequeñas: «Coa crise -asegura- perdéronse os patrocinios e tivemos que pasar a depender das axudas públicas, o que supón un gran problema para os clubs afecionados, que xestionamos as cousas como podemos. Tería que haber normas, facilidades para que se puidera levar un club de fútbol. Pero non é así. Se eu dera de alta a todo o mundo, ao da cantina, ao que vende as entradas, ao porteiro, todos os directivos, aos xogadores, técnicos etcétera, seríamos a terceira empresa das Pontes por número de traballadores. É algo imposible. Nós estamos agora coas auditorías dos últimos anos. O esforzo que fixemos todos para manter o club é moi grande. Persoalmente tiven que hipotecar un piso que teño en Viveiro para conseguir 100.000 euros e que o club puidera facer os seus pagamentos», indica.