«Actuar nas Antípodas non é distinto a facelo nun festival galego»

Laura García del Valle
laura g. del valle REDACCIÓN / LA VOZ

CULTURA

LARA MERRINGTON

La cantante actúa hoy en el Womad de Nueva Zelanda como antesala del disco que presentará en verano

18 mar 2017 . Actualizado a las 10:27 h.

La pasada semana actuó en Adelaida, Australia. Se mueve por las antípodas. «Non é distinto a estar nun festival multitudinario en Galicia. Non hai un entendemento como tal, pero si a comunicación necesaria». Mercedes Peón (Oza dos Ríos, 1967) explica desde Nueva Zelanda lo que siente llevando su música por los cinco continentes y cómo transmitirá esta noche su esencia al público del World Of Music, Arts & Dance (Womad), que se celebra estos días en la ciudad neozelandesa de New Plymouth. En este festival, uno de los más prestigiosos en el ámbito de la world music, comparte cartel con grandes del género como Ana Tinoux o Aziza Brahim. Entre medias, Peón ofrece algunas pinceladas de su nuevo álbum, que presentará en verano. «É eminentemente electrónico, pero contén temas recorrentes do meu repertorio como o feminismo de terceira xeración».

Para muchos, Peón siempre será aquella mujer a la que llevan años relacionando con la música gallega más tradicional. Primero, por su participación en el grupo folclórico Xacarandaina, más adelante por ser la autora y voz de la banda sonora de la mítica serie televisiva Mareas vivas y también debido a la sección que mantuvo en Luar (TVG), programa al que llevó a artistas de más de trescientos lugares distintos de Galicia. Pero sus seguidores más fieles saben que, además de este currículo, la coruñesa atesora mucho más. Más que folclore -algo que ella se encarga de reseñar, ya que, insiste, más allá del estilo en el que se le intente encasillar, es compositora-, y más que esa tradición reinterpretada en sus canciones.

Interacción con los espacios

La cantante, gaiteira y percusionista de voz poderosa muda de piel en su próximo trabajo como fruto «dunha decisión á que me levou a miña creatividade. En canto se escoita, vese que busquei a interacción cos espazos que me rodean. Este disco realizouse ademais sen pasar por un estudo de gravación. Está feito dende a miña casa, na cima do val, cos meus cacharros, creando programacións cos sons da prancha fina da industria naval, cos sons dos ventiladores do portaavións, as rebarbadoras, os metais, o son das escaleiras ao pasar polos departamentos. Levando ondas electrónicas ao mundo percusivo e polirrítmico».

A pesar de las transformaciones a las que Peón somete su música, la artista continúa manteniendo que «o orgullo de que poñan a túa música en distintas partes do mundo non ten comparación, aínda que agora viva cunha diferenza de doce horas coa miña familia e non poda falar con eles». Pero lidia con la morriña recordando que en este festival dan especial importancia «á cultura maorí e tes contacto con xente que nada ten que ver contigo, e iso é moi gratificante. De feito, coñecín a unha antropóloga maorí coa que aprendín de todo. Dan moito gusto estas cousas». El mismo que les dará a muchos poder ver en tierras gallegas -«volvo en doce días»- a esta nueva profeta del sonido electroacústico gallego y su «performance, que xa xirou por medio mundo».