Vixésimo quinto capítulo da novela por entregas «Noire compostela» de Blanca Riestra
25 ago 2016 . Actualizado a las 05:00 h.No leito conxugal, Abelenda e o seu home falaban do pasado. Bisbaban. Na casa reinaba o silencio. A aquela hora, os catro fillos estaban a ler, cadaquén na súa cama, ben tapados: lían cómics sobre serpentes estelares e supermulleres biónicas.
O wifi quedara prohibido por decreto materno e os ordenadores foran confiscados. Non obstante, aquelas medidas serían irremediabelmente temporais. E eles ben o sabían e, por iso, respiraban.
-Que se me lembro daquel ano en Compostela? Seica foi o oitenta e tres. Pois si, lémbrome. Aínda que non con moita claridade. O ano maldito. Houbo coma unha implosión negra, crimes moi resultóns, non te creas, corpos esnaquizados en malas Samsonite, saltos pola ventá de mulleres espidas, bañeiras cheas de sangue. Coma se houbese unha enerxía maligna que desbordase dende o corazón do ensanche, daquelas casas de pisos, daqueles solares sen construír durante meses, pola crise.
-Pero como foi tratado todo iso polos medios?
-Non houbo tratamento ningún. Nin se mencionaba. Seica aínda non se fundara a telegaita. Todo era estraño, os telexornais de ámbito local só falaban da pesca, dos caladoiros subsaharianos, das folgas e de Astano, algunha vez falaban de música, non sei, dos grupos de Vigo e de Coruña. Había algo mitinesco na actualidade, era coma se todo fose disposto harmoniosamente para crear unha impresión exemplar. Aínda non comprendo ben a nosa historia. Non sei, estou divagando. E, mentres tanto, na rúa campaban os íncubos ou os súcubos, aínda non sei cal era o que...
-Os súcubos toman forma de mulleres, os íncubos de homes.
-Abofé. Eu a verdade non che podo dicir máis, non estaba moi centrado no acontecer cotián. Comezaba a estudar e facía o que podía. Creo que foi entón cando entrei naquel grupo, Diarrea. Tocaba a guitarra, non moi ben. Foi a época da heroína. Iso si que era metafísico e non o do teu colega, o Paco. Ligabas en calquera bar da zona vella e concluías, non se sabía como nin por que, nun galpón nas aforas, e a túa conquista tiña dentes negros e brazos picados coma un coador e che ofrecía un kiki por dous duros.
-Que bonito, Antonio.
-Grazas, meu ben.
Antonio bicou nos beizos á comisaria Abelenda.
-Pero os crimes foron resoltos? Colleron os asasinos?
-Quen che dixo que foran crimes?
-Está moi de moda dun tempo a esta parte, iso de disociar os feitos da súa autoría. E éche algo que me saca dos eixos.
-Que haxa crimes non implica que haxa criminais.
-De verdade que non vos entendo, a ti e aos teus amigos. E ti non es fiscal?
-Neste intres, son un fiscal na cama. E non sei quen son os meus amigos, eses aos que te refires.
-O que dis non ten nin pés nin cabeza.
-Dende logo, pódoche dicir que non se falou máis nada. Non se soubo máis daqueles incidentes.
-A verdade, estiven a fedellar nos arquivos e non hai ren que se refira a todo iso que me contas. Non hai mencións nin expedientes abertos. O noso vizoso caudal delictivo, na comisaría de Hortas, redúcese a un fato de denuncias por malos tratos e, iso si, parricidios a punta pala.
-Miraches ben?
-Tómasme o pelo?
O home puxo as mans enriba do seu regazo e ollou para ela con curiosidade.
-Entón xa non che queda outra que remexer na hemeroteca.
-Veremos, pero témome que, aquí, algún listillo estivo a facer a limpeza antes que eu chegara.
O home bocexou estrepitoso.
-Veña, Abelenda, apaga a luz, imos durmir un pouco antes de que salte o espertador.
Quedaron ás escuras. Na rúa pasaba un camión. Logo escoitouse mornamente a voz de Abelenda:
-Mañá, Chacho ten futbito, que leve a bolsa.
RESUMO
A comisaria Abelenda chega a casa preocupada: prohibe de xeito expeditivo o uso dos portátiles aos seus tres fillos. Logo conversa co seu home, que está a cociñar spaghetti, sobre os perigos de internet e as súas lembranzas da cidade. Cean e van para cama. Seguen a falar. Ela opina que a cidade da súa mocidade era mais fermosa. El disente. Logo ela rememora que houbo un ano, no oitenta e tres exactamente, en que ocorreron máis crimes violentos na cidade que en toda a década en Galicia.