«Cada vez vén máis xente de fóra da Coruña a operarse de labio leporino»

Existe unha unidade de referencia autonómica de fisuras labio-palatinas na Coruña, pero o problema é que aínda é unha grande descoñecida para moitos profesionais da medicina. Este foi o motivo que fixo que un grupo de familias decidisen fundar unha asociación chamada Beizos, tal e como conta o vicepresidente da mesma, Pablo Portero. Este próximo sábado, ás 17.30 horas no Materno coruñés, manterán unha reunión cos interesados coa que pretenden darse a coñecer como asociación e mostrar a labor que desenvolve a unidade, un encontro no que participará tamén o doutor Jesús Caramés.

-A Unidade de Fisuras Labio-Palatinas do Chuac cobrou moita importancia nos últimos tempos.

-Tivo un impulso importante nestes últimos anos. Cada vez ven máis xente a operarse, ata o punto de que andamos entre os 50 e os 70 pacientes ao ano. E destes moitos son reintervencións, porque é unha cirurxía moi complexa e se non está ben feita pode deixar secuelas.

-¿A que se debe ese incremento de casos?

-Non é que teña agora maior prevalenza, é que ven máis xente de fora da Coruña, de toda Galicia. De feito, case o 40 % dos intervidos son de outros sitios. E tamén inflúen as adopcións. No ano pasado, no noso servizo, a quinta patoloxía máis operada en cirurxía infantil foi a de fisurados, chegando a superar os 70 pacientes. E claro, hai que ter en conta que cada paciente xera de cinco a sete intervencións en cirurxía infantil. E ao ir aumentando o número de pacientes terminou plantexándose a creación desta asociación que se chama Beizos.

-¿Cal é o fin que persegue a entidade?

-Poñerse á disposición dos pais dun neno que teña esta patoloxía. É xente que xa pasou por iso, e sempre poden prestar apoio e dar consello.

-Di que parte de ese incremento de casos débese ás adopcións.

-O 20 % dos nenos que estamos operando aquí de labio leporino son nenos adoptados. En China, onde ten maior prevalenza esta patoloxía, un neno cunha malformación que está nun hospicio dano en adopción sen espera. Así que veñen moitos co labio operado, moitas veces mal operado e co padal aberto. Son nenos que a veces teñen catro ou cinco anos, e alí é moito máis complicado operar.

-¿Que é exactamente o labio leporino?

-Son nenos que nacen cun defecto no labio e no padal, que pode ser unilateral ou bilateral e dentro de iso hai moitos grados. Pódese detectar perfectamente cunha ecografía de alta definición aos tres meses de embarazo. E xa aí facemos un consello xenético onde lle explicamos á familia o tema. Ao ter aquí unha unidade de referencia a maioría dos pacientes xa nacen aquí. E o primeiro que facemos é ensinarlle aos pais a alimentalo, porque hai que usar unhas tetiñas especiais.

-¿Que produce esta patoloxía?

-A carga xenética supón en torno a un 15 ou 20 % dos pacientes. Pero moitos no teñen nada que ver con isto. O que o produce, non se sabe a ciencia certa. Non podemos asegurar se inflúen os factores ambientais. Pero si que sabemos que en Asia é moito máis frecuente.

-Na unidade participan especialistas de moitos campos.

-Intervimos ostetras, xenetistas, neonatólogos, enfermeiras, pediatras, anestesiólogos, cirurxián infantís, maxilofaciáis... E a iso hai que sumarlle os foniatras e logopedas para a rehabilitación da fala e, se co tempo é necesario, tamén están os psicólogos, porque ben sabemos que os nenos poden ser moi crueis ante unha deformidade. Incluso hai que vixiar a audición por parte dun otorrino por si se ve afectada. Así que é unha unidade multidisciplinar na que traballamos todos de maneira coordinada.n

---

---

---