O vocábulo graña, conservado só na toponimia, parece vir do latín GRANEAM, adxectivo derivado do substantivo GRAN?UM «gran». Segundo Elixio Rivas, a *UILLA GRANEA era orixinariamente a parte da villa romana que albergaba os celeiros onde se almacenaba o gran, para máis tarde denominar o conxunto do lugar.
Tradicionalmente considerábase que o termo granxa (rexistrado na freguesía de Lesón da Pobra do Caramiñal e nas de Carreira e Oleiros de Ribeira) que acabou prevalecendo como apelativo e desprazando a voz tradicional graña, era adaptación do francés grange, á súa vez procedente dun derivado latino-vulgar *GRANICA. Este galicismo, como tantos outros, sería introducido polos monxes cistercienses. De todos os xeitos, non debería descartarse que graña e granxa sexan en realidade evolucións distintas do mesmo étimo GRANEA: no primeiro caso, o iode embebeuse na nasal, dando como resultado a nasal palatal; no segundo, en troques, o iode consonantizou, xerando a actual consoante prepalatal.