El chófer que transporta O Pombal

Pablo Penedo Vázquez
pablo penedo VILAGARCÍA / LA VOZ

CAMBADOS

MARTINA MISER

El ribadumiense José Torres es el conductor del bus del Xuven desde hace 6 temporadas. Pasó del lamento por tener que trabajar en fin de semana a cambiar sus vacaciones para llevar al equipo. Y sabe desplumar a los jugadores a la pocha

02 dic 2016 . Actualizado a las 05:00 h.

No es empleado del club, pero entre alguno de los rivales del Xuven podría haber quien piense lo contrario. Él mismo quiere dejar claro que «non son o seu chófer oficial». Y sin embargo, José Torres Domínguez (Ribadumia, 10/XI/1968) presume de sentirse desde hace seis años uno más en las filas del conjunto cambadés cuando a este le toca jugar lejos de O Pombal. Seis años en los que la casualidad lo llevó a unir su camino al primer equipo de baloncesto de la comarca, hasta convertirse en parte inseparable de él. Incluso a costa de buscarse más de una discusión familiar.

«Levo traballando como conductor de autobuses coa familia Núñez desde o ano 1991. Xa fixera algún desprazamento solto co Xuven. Pero hai 6 anos -en el penúltimo curso en la EBA- o bus co que andaba era un dos máis novos da empresa -ya Arosa Bus, la que le presta el servicio de transporte al club-, e decidiron poñerlle unhas mesas a petición do equipo. Para non andar quitándoas e poñéndoas seguido, quedei eu como conductor nas viaxes do Xuven». Y maldita la gracia. Un hombre que presume de «non ter pelos na lingua» recuerda que «daquela me fastidiaba o servizo. Porque tiña que traballar a fin de semana». Ahora, sin embargo, que a nadie se le ocurra relevarlo.

«O ano pasado perdínme o partido de Alacante. Estaba xa de volta en Galicia, pero tiña unhas vacacións organizadas pola miña muller, e non houbo tu tía. Este ano cambieinas» para poder llevar al Xuven a la cancha del Sammic ISB en Azpeitia. En Arosa Bus Torres trabaja cinco meses al año la ruta Copenhage-San Petersburgo para turistas clientes de una firma austriaca. «Cheguei de volta a Cambados tras o final da campaña un mércores. Preparei o bus, quitei as prazas de pasaxeiros para poñer as mesas, e o sábado marchamos a Azpeitia. O partido foi o domingo. Chegamos a Cambados o luns ás 6 da mañá, e ás 12 tiña un voo desde Porto para Madeira». Al final José había logrado convencer a su esposa de retrasar dos días el vuelo jugándosela al límite. Ya se había tenido que perder los viajes a Zamora y, de nuevo, a Alicante, y no se hacía a la idea del que sería su cuarto partido ausente lejos de O Pombal desde el salto a la LEB Plata.

«Agora é un gusanillo. Non sei como explicalo. Trátanme de p... madre. Respéctanme, e síntome un máis. A xente do equipo sempre ten un lugar na súa mesa para min», explica el conductor ribadumiense su entrega a la causa amarilla. Tal es el punto de simbiosis entre chófer y pasaje en el bus del Xuven que cuando el desplazamiento es muy largo, y deben viajar dos conductores, «xa lles teño desprumado pasta aos xogadores á pocha». Un juego de cartas en el que destaca la astucia de Erik y Chufi, y la candidez de Lucas Vaquero, del que cree que «xogaba por xogar; máis despitado...».

Chufi, play-offs, y el descaro

Preguntado por quién le ha impactado más en estos años con el Xuven, José señala a Chufi, retirado el pasado verano con 40 años: «As viaxes de volta sempre son de noite. E ás 2 ou 3 da mañá sempre viña adiante para facerme compaña. Mesmo cando o equipo perdía, e todo o mundo viña calado».

Futbolero de toda la vida, desde hace dos años es también asiduo de los partidos en O Pombal. «Agora vou sabendo algo de baloncesto», y «se seguen así, vexo o Xuven entre os oito primeiros seguro». Porque «ten unha forza incrible. É o equipo máis novo que tivo o club na LEB Prata, e corre, pelexa. Antes tiraban un ou dos, e agora faino calquera. Son moi descarados, e iso gústame». Y si bien «xamais vin no bus mal rollo en todos estes anos», José se muestra maravillado «porque neste plantel hai unha piña moi grande».

Colapsó el tráfico de Morón con un autobús del que hoy ningún otro club puede presumir

«Morón... ¡Que vergoña!». José no lo puede evitar. Cuando toca tirar de anecdotario con el Xuven, es el primer recuerdo que se le viene a la cabeza. «O ano pasado chegamos ao centro de Morón, unha vila un pouco máis grande ca Cambados. Atravesamos rúas anchísimas. Atopamos un semáforo, e demos á praza principal. Cortamos toda a vila. Cun bus de 14 metros, que era case máis grande cá praza». Una batallita que le valió ser protagonistas locales por un día por la gracia de Facebook. Después el Xuven ganó el partido. Con el conductor viendo como siempre el partido solo, «arrimado nunha esquina da pista, porque me gusta sacar as miñas conclusións, sen oír a ninguén».

Torres resalta el trato de Arosa Bus con el Xuven personalizando este año su vehículo: «Ningún outro equipo da Liga ten algo así, un bus de 61 prazas adaptado a 45», y puesto a su exclusiva disposición.