¿E quen dos dous rirá esta noite?

José Francisco Alonso Quelle
JOSÉ ALONSO RIBADEO / LA VOZ

RIBADEO

JOSE ALONSO

Dous seareiros mariñáns lanzan as súas apostas: Valín: gaña o Atlético 2-0; Roberto Rivas: o Madrid 2-1

28 may 2016 . Actualizado a las 05:00 h.

Noventa minutos para elixir ao novo rei de Europa. Noventa minutos de paixón nos que con toda probabilidade miles de persoas na Mariña estarán pendentes do partido de esta noite, a final da Champions Leage. Real Madrid e Atlético de Madrid contan con moitos afeccionados na comarca. Máis o primeiro. «Nós estamos moi diseminados. Fai anos houbo unha peña, pero agora xa non queda ningunha», di Manuel Valín, ribadense, socio do Atlético durante unha década e habitual nos partidos de Champions non Calderón. Do outro lado, Roberto Rivas, tamén ribadense, vicepresidente da Peña do Real Madrid. Horas antes do partido lanzan as súas apostas: «Haberá que loitalo, que sufrir, pero gañaremos. Dous un, penso», augura Roberto Rivas. Valín defende o seu: «Se por min dependera gañariamos no último minuto e de penalti inxusto. Pero van quedar dous cero. Gol de Torres, moi pronto, no primeiro cuarto de hora, e de Griezmann ao final do partido».

¿Revancha para o Atlético? «Non. É outra oportunidade». «O Madrid non xoga finais. Gánaas», replica Roberto Rivas. «Pero o Atlético gañoulle a final da Copa no Bernabeu». «Iso é prehistoria», segue o cruce de argumentos entre ambos. Aínda doe el gol de Ramos en la última final de a Champions. «Doeu moito», recoce Valín, y engade con un sorriso: «Pero máis me amolou o abrazo de Aznar a Florentino, sen cortarse un pelo».

Valín verá o partido con outros afeccionados colchoneros, na terraza do Jardín. Roberto, probablemente na casa, di, e engade: «Con paixón». Son sentimentos que de unha ou outra forma comparten tantos afeccionados dos dous bandos. Os atléticos confían en alzar a súa primeira Champions: «Eu xa vin catro», apunta Roberto.

¿E o que perda? «¿Durmir mal? Non, pasareino mal... ata que entre o sono», di Roberto. Valín, un punto más paixoal, conclúe: «Non deixarei de durmir. Pero amolariame moito. Acórdome prefectamente da final do 74. Era un cativo e foi a primeira vez que deixei de cenar polo Atlético. Mañá non vai ser así».