Narf reúne a tribo para facer música silvestre en «Tótem»

Camilo Franco

CULTURA

O cantautor recupera colaboradores e refunde influencias no seu novo disco, que cualifica de «poliédrico»

01 dic 2007 . Actualizado a las 02:00 h.

Narf é unha das caras de Fran Pérez. A máis simbólica ou a máis tranquila. Narf está de volta dunha longa viaxe mundial e dun percorrido musical paralelo. Volveu para chantar un Tótem a maneira de cruceiro que sinale de onde veñen todas as músicas que forman parte do seu novo disco. Unha música do mundo que Narf considera «silvestre».

Musicalmente, Fran Pérez explica que o título do álbum amosa as súas intencións: «É un disco poliédrico, que marca un momento particular, no que hai moitas capas que se foron superpoñendo: desde a máis persoal ás influencias».

Narf explica que é un disco vivencial e que pesan sobre el as últimas viaxes. «Representa o punto de encontro de influencias musicais que se foron xuntando de maneira pode que azarosa ou pouco marcada polas afinidades xenéricas».

O músico sinala que as influencias son tanto vitais como musicais porque, segundo explica, non é «moi técnico na música». «Se estou en Cabo de Verde non fago unha morna, pero a música inflúeme igual», di.

Aínda que Narf puidese ser a cara máis acústica de Fran Pérez, o guitarrista pide calma ao barrio do rock ao asegurar que en Tótem hai «máis guitarras eléctricas que nunca». «Tamén veño de rock, pero nos discos as guitarras sempre están temperadas.». O carácter eléctrico das cancións vaise notar nos concertos, segundo Narf, nos que tamén quere que se note «esa condición múltiple deste disco».

Para o artista antes e agora coñecido como Fran Pérez hai dous argumentos fundamentais que percorren o disco, ademais da música, por unha banda está o seu «retrato simbólico, non literal». Por outra parte, «é un disco feito arredor dunha tribo artística da que eu podo ser a cara ou o catalizador, pero que ten para min unha importancia moi grande». Narf refírese a xente que participou con el en diversos proxectos; «desde Fausto Isorna, que fixo o deseño do disco, ou Xelís de Toro, que vai a participar na posta en escena, ata Carlos Santiago e Manel Rodeiro». Explica Narf que son xente coa que fixo «cousas diferentes e agora quería volver a facer algo con eles; non é un asunto de nostalxia, é como encontrar á xente despois de moito tempo e preguntarlle como vai a vida».

Narf leva unha temporada de viaxes e concertos entre puntos tan distantes xeográfica e culturalmente como Maputo e Brighton, pero explica que, aínda que os públicos sexa moi diversos, «a xente quere o mesmo». O músico asegura que «o mundo anda a golpes, pero a xente busca cousas que compartir e iso é o que quero facer eu, aínda que non entendan o idioma».

Iso é o que define o que denomina «música silvestre». Narf dálle ese nome porque «é como as flores do monte, son naturais e son bonitas». Asegura que cando a música é silvestre «vai máis ao estómago e logo pode ir ao corazón». Neste sentido apunta Narf que «o norte ten saudades do sur porque bota de menos algo do primitivo». O músico considera que Galicia ten unha vantaxe, porque «estando no norte aínda non perdeu de todo a naturalidade».

Fran Pérez non se considera un veterano, pero lembra que «en Galicia sempre houbo unha gran actividade musical, non é de agora». Describe a súa traxectoria como un «avance en espiral», porque «é como volver a pasar polos mesmo lugares pero a outro altura». No mediodía do próximo luns, no CGAC, primeira cita do novo Tótem de Narf.